Συγχωρητικότητα & Ψυχική Κόπωση

 

 

Συγχωρητικότητα, μια στρατηγική για το ξεπέρασμα καθηλωτικών εμπειριών;

 

   Είναι φυσικό να είμαστε επιφυλακτικοί/ές και να κοντοστεκόμαστε μπροστά σε ό,τι καινούργιο. Όλοι και όλες μας έχουμε μπουχτίσει από τόσα πολλά μηνύματα και προτάσεις για αλλαγές, καινούργια πρότυπα και άλλους προσανατολισμούς, ποικίλες περιπλανήσεις και διαδρομές*. Υποσχέσεις ενός φαντασιακού βίου που ενώ μας "μπουκώνουν" σε βαθμό πνευματικής κόπωσης πάντα στο τέλος το υπόλοιπο είναι μηδέν: προσπέραση και ένα αφόρητο υπαρξιακό κενό. 
  Πως προχωρούμε λοιπόν;
  Πάμε μπροστά με την αβεβαιότητα των παραπάνω νεωτερικών υποσχέσεων, αρκεί απλά να υποκλιθούμε σε οτιδήποτε είναι περιτυλιγμένο με την Νέα Οπτική; και πως διαχειριζόμαστε το τεράστιο ψυχικό κόστος της;
   Έτσι είναι μοιραίο να στραφούμε στο εμπειρικό απόθεμά μας, που όλοι κουβαλούμε για να αφουγκραστούμε, για να στοχαστούμε, να μάθουμε. 

   Μήπως ήρθε ο καιρός να ανατρέξουμε και στις γόνιμες απαντήσεις του κοινού παρελθόντος μας;

   Όχι στο παρελθόν που αναβιώνει ως αυτοσκοπός αλλά αυτό που μας ενώνει και μας παραπέμπει στο μέλλον αποκαλυπτικά & προς τις πολύτιμες πηγές που μας διατίθενται. Μήπως ήρθε η ώρα να αναστήσουμε ιδέες και αξίες που περιφρονήσαμε; σαν αυτές που ενώ στην παράδοση του τόπου μας θεωρούνται δεδομένες και ξεχασμένες, σήμερα αποδεικνύονται σύγχρονες, λειτουργικές και διαχρονικές επιβεβαιωμένες & μέσα από την επιστήμη;

   Σ' αυτό το σημείο μας έρχεται η πρόταση της συγχώρησης από μια παλιά αλλά και τόσο σύγχρονη έννοια.

 Πρακτικές εφαρμογές μιας διαχρονικής αρετής

   Θα πραγματευθούμε την ψυχολογική διάσταση της συγχωρητικότητας, η οποία σχετίζεται με την αντικατάσταση των αρνητικών συναισθημάτων όπως της μνησικακίας, του μίσους, του θυμού, της ενοχής, του άγχους και του φόβου με θετικά συναισθήματα, όπως η γενναιοδωρία, η συμπόνια, η καλοσύνη, η ενσυναίσθηση ή/και η αγάπη προς τον αδικήσαντα.
  Βασική θέση είναι ότι η συγχωρητικότητα δεν ταυτίζεται με τη συμφιλίωση.΄Ομως σχετίζεται άμεσα με την αλλαγή της οπτικής προς τον δράστη και τα κίνητρά του. 

 

Συγχώρηση & υγεία

 Η συγχώρηση συνδέεται θετικά με συμπεριφορές υγείας. Η θετική επίδρασή της στην υγεία ξεκινά με τα αισθήματα που προκαλεί όπως την ευτυχία, την χαρά, τον ενθουσιασμό και την ικανοποίηση. Πρόκειται για τα βασικά στοιχεία που ενισχύουν την λειτουργικότητα του ανοσοποιητικού και μειώνουν την αρτηριακή πίεση. Επίσης, τα θετικά συναισθήματα σχετίζονται άμεσα με την υιοθέτηση Συμπεριφορών Υγείας, την προαγωγή της ψυχικής ανθεκτικότητας και των κοινωνικών σχέσεων κατ’ επέκταση την προστασία από την κατάθλιψη.
   Στόχος της συγχωρητικότητας είναι η Απαλλαγή από τη Μνησικακία. Αυτή η έννοια είναι συνδεδεμένη με αρνητικά συναισθήματα όπως τον θυμό, την εχθρότητα, την πικρία, τον φόβο. Έρευνες έχουν αποδείξει την άμεση συσχέτιση της μνησικακίας με τη διαταραχή του χρόνιου stress, η οποία αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα για την υγεία. Επίσης η Άρνηση της Συγχώρησης συσχετίζεται με την εμμονή, τον ιδεομηρυκασμό και τα αρνητικά συναισθήματα εν γένει. Επιπλέον επιδρά με αϋπνία και κόπωση.

  
  Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 αρκετοί κοινωνικοί επιστήμονες και ψυχολόγοι,  προσπαθούν να κατανοήσουν την συγχωρητικότητα προκειμένου να ενταχθεί σε εφαρμογή σε καθημερινή κοινωνική βάση. Έχουν δημοσιευτεί εκατοντάδες έρευνες που δείχνουν ότι η συγχωρητική πρακτική συνδέεται άμεσα με συναισθηματική και πνευματική θεραπεία του ατόμου και συμβάλλει στην σταθερότητα για ειρηνικές κοινότητες. Οι πρακτικές και θεραπευτικές επιδράσεις της συγχώρησης αποδεικνύονται ευεργετικές σε διάφορα πλαίσια, προσωπικά και κοινωνικά, όπως σε ανθρώπους που υποφέρουν από μετατραυματικό στρες, σε θύματα πολέμου, ρατσισμού, κακοποίησης, βίας και φυσικά σχολικού εκφοβισμού. Ο σύνδεσμος ανάμεσα στη Συγχώρηση και στην Υγεία οδήγησε και σε νέες έρευνες που αφορούν στη φυσική κατάσταση ενός ατόμου και αποδεικνύουν ότι η εφαρμογή της συγχωρητικότητας ελαττώνει τη βαρύτητα των καρδιακών νοσημάτων, παρατείνει τη ζωή των καρκινοπαθών και προετοιμάζει για έναν πιο ήρεμο θάνατο.
  Τα τραυματισμένα συναισθήματα όταν δεν λυθούν με υγιή τρόπο, μεταφέρουν το ανεπίλυτο πρόβλημα και τραυματίζουν στην συνέχεια και τις σχέσεις. Η οργή και ο θυμός μπορούν να μετατεθούν παραγνωριστικά  σε μη εμπλεκόμενα πρόσωπα που δεν έχουν σχέση με την αρχική αδικία. Για παράδειγμα, ένα παιδί που στερήθηκε την αγάπη της μητέρας του, μπορεί να θέλει να τιμωρήσει τον/ην αδελφό/ή του, ο/η αδελφός/ή με τη σειρά του/της να μεταφέρει την στρεβλή θεώρηση και αντιμετώπιση της πραγματικότητας προς τον/την συμμαθητή/ήτριά του/της. Ή ακόμη, ο στερημένος/η συναισθηματικά από τη γονεϊκή αγάπη γιος ή κόρη, αν δεν αποκαταστήσουν υγιώς μέσα τους τα συναισθήματα αυτής της στέρησης, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επαναλάβουν το ίδιο στα δικά τους παιδιά, όταν δημιουργήσουν δική τους οικογένεια. Έχουμε εδώ το φαινόμενο του “ντόμινο” δηλαδή της μετάθεσης μέσω της παραγνώρισης με τις επακόλουθες επιπλοκές στην ψυχική και φυσική υγεία μας.

Η συγχωρητικότητα είναι μία διαδικασία και όχι ένα συμβάν 

   Είναι μία υποκειμενική κατάσταση που όταν συνειδητοποιείται η προσβολή, ακολουθείται από ως επί το πλείστον από μία «αυτόματη» συναισθηματική αντίδραση που αμέσως δίνει τη θέση της σε μια ελεγχόμενη διαδικασία που περιλαμβάνει συμπόνια και συγχώρηση. Ταυτόχρονα τα αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος, η ανησυχία ο θυμός και τέλος η μνησικακία ακυρώνονται πριν οδηγήσουν σε διαφορετικές συμπεριφορές της αποφυγής ή ανταπόδοσης της προσβολής αντίστοιχα. 

 

Πως συγχωρούμε

 

Οι επικρατούσες απόψεις στην ψυχοθεραπευτική είναι δύο.

-Η πρώτη αφορά την απόφαση ελέγχου και την συνακόλουθη τροποποίηση της συμπεριφοράς μας. Αυτή είναι η Συγχώρηση κατόπιν Απόφασης (decisional forgiveness).
-Η άλλη άποψη είναι μια πολύπλευρη και απαρτιωμένη συναισθηματική εμπειρία συγχώρησης που αφορά στην τροποποίηση. Δηλαδή στην μεταστροφή γνωμών, συναισθημάτων και κινήτρων, η Αισθηματική Συγχώρηση (emotional forgiveness).

 

 

 

Η Συγχώρεση διδάσκεται;

   Η Διδασκαλία της Συγχώρησης στα σχολεία είναι μια πρόταση η οποία βασίζεται σε εκτενείς έρευνες του Πανεπιστημίου του Wisconsin στο Madison των ΗΠΑ, αλλά και άλλων Πανεπιστημίων διεθνώς. Εστιάζει στους ανθρώπους και στις σχέσεις παρά στην τιμωρία και την ποινή. Στηρίζεται στην ακράδαντη πίστη ότι η συγχωρητικότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια στρατηγική αντιμετώπισης από άτομα που έχουν υποστεί προσβολή, απόρριψη, αδικία, βία, εκφοβισμό. Προσφέρει νέα πρότυπα και καινούργια μονοπάτια αντιμετώπισης των ανθρωπίνων σχέσεων, ειδικότερα μέσα στον χώρο του σχολείου, το οποίο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας.
  Πίσω από τα καθημερινά παραδείγματα μίσους και αδικίας κρύβονται ιστορίες πραγματικών ανθρώπων, των οποίων ο πόνος από τα τραύματα που υπέστησαν είναι τόσο βαθύς, που η πρόταση της συγχώρησης γι’ αυτούς δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο μια ουτοπία. Παρ’ όλα αυτά τόσο οι πνευματικοί ηγέτες, όσο και οι κοινωνικοί επιστήμονες επιμένουν συστηματικά ότι η συγχώρηση είναι η μόνη λύση πάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί μια κοινωνία και που δίνει ελπίδα για το μέλλον.

Ο Γονιός που Συγχωρεί

 

Η Συγχώρηση στην Παράδοσή μας

  Στους Αρχαϊκούς χρόνους οι κώδικες τιμής στην περίπτωση που αψηφούσε κάποιος έναν Ικέτη -τον συνάνθρωπο που ζητά έλεος- ήσαν εξαιρετικά αυστηροί σε σημείο που αν τους παρέβαινες έχανες την υπόληψή σου ως άνθρωπος. Ο ικέτης ήταν ένα απελπισμένο πρόσωπο το οποίο είχε παραβιάσει κάποιο ηθικό ή πολιτικό νόμο ή είχε διαπράξει κάποιο έγκλημα και ζητούσε συγχώρεση με την προστασία του Ικέσιου Δία.

   Για να γίνει κάποιος ικέτης και να ζητήσει ασυλία, συγχώρεση ή έλεος έπρεπε να δείξει τη απελπιστική του θέση. Κρατώντας στα χέρια του ένα κλαδί ελιάς τυλιγμένο με άσπρο μαλλί προβάτου δημιουργούσε το πολύ ισχυρό σύμβολο που ονομαζόταν Ικετηρία. Κατόπιν κατέφευγε σε έναν ναό και άφηνε την Ικετηρία στον βωμό του. Εναλλακτικά είχε την δυνατότητα να αφήσει το πανίσχυρο σύμβολο στην εστία του σπιτιού κάποιου ισχυρού άνδρα και να ζητήσει την συδρομή του.

  Αν ο τοπικός άρχοντας ή ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δυσκολευόταν να δεχτεί την ικεσία, τότε ο ικέτης γονάτιζε μπροστά του και του ακουμπούσε με τα γένια του τα γόνατα. Αν γινόταν δεκτή η ικευτική θέση του έπαιρνε πίσω την Ικετηρία περιμένοντας κάποιο δικαστήριο να εκδικάσει την υπόθεσή του επιδεικνύοντας έλεος. Αν τελικά κάποιος αψηφούσε έναν ικέτη, κινούσε την οργή των θεών. Ο ικέτης θεωρούνταν ιερό πρόσωπο και κανείς δεν μπορούσε να τον βλάψει. Αυτή η οργή ονομαζόταν Άγος.

   Στις εκκλησίες τελείται ένας πολύ ξεχωριστός εσπερινός που διαφέρει απ όλους τους άλλους της Μεγάλης Τεσαρακοστής. Πρόκειται για τον Εσπερινό της Συγνώμης, ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στους αρχικούς κατανυκτικούς εσπερινούς αυτής της περιόδου και γίνεται μόνο το απόγευμα της Κυριακής της Τυροφάγου. 

   Χαρακτηρίζουμε κατανυκτικούς τους εσπερινούς της Τεσσαρακοστής επειδή στη διάρκεια τους ψάλλονται κατανυκτικά τροπάρια από το Τριώδιο, που το περιεχόμενό τους διαποτίζεται από βαθιά συναίσθηση της απόκλισης από τις επιταγές ενός ορθού και αδελφικού βίου. Περιλαμβάνει την απαλλαγή από αισθήματα αμαρτωλότητας μέσω μιας διαδρομής συνειδητοποίησης με μετάνοια και θερμή ικεσία για άφεση αμαρτιών. 

   Ο Εσπερινός της Συγνώμης διαφέρει διότι οι κοινωνοί συναδελφώνονται, ζητώντας συγχώρεση ο ένας από τον άλλο ώστε να πορευθούν στην Σαρακοστή που ξεκινά καθαροί και απαλλαγμένοι από τα βάρη πράξεων και λόγων που πλήγωσαν. Το τελετουργικό περιλαμβάνει πολύ αποτελεσματικές πρακτικές ψυχικής ελάφρυνσης αναγόμενες στο Θεϊκό Υψηλό όπου στο τέλος του, οι πιστοί ομνύουν ασπαζόμενοι το Ιερό Ευαγγέλιο και ζητούν συγνώμη από τον ίδιο τον Δημιουργό τους. 

 

 

Η Φιλοσοφία της Συγχώρησης στο μακροκοινωνικό πεδίο 

   Ο Ντερριντά στην διάλεξή του που έγινε στην Αθήνα το 1997, έθεσε τους όρους για την πράξη της συγχώρησης. Συνοπτικά:

α) Είναι απροϋπόθετη, δηλαδή υπερ-ηθική, χωρίς κανόνες, και εκχωρείται χωρίς όρους, χωρίς να είναι εκ των προτέρων απαραίτητη η αίτηση συγχώρησης, 

β) Γιαυτό και συγχωρεί μόνο το ασυγχώρητο, αυτό πού αδυνατούμε να συγχωρήσουμε, ακόμη και αν το θέλουμε. 

γ) Αντίθετα η υπό προϋποθέσεις συγχώρηση –σχετική και ηθική– εκχωρείται υπό τον όρο ο αδικητής να έχει ζητήσει προηγουμένως συγχώρηση από το θύμα του. 

δ) Η απροϋπόθετη συγχώρηση, είναι ξένη, ετερογενής προς την τάξη του δικαίου και της πολιτικής και είναι αδύνατον να στηρίξει κανείς το δίκαιο και την πολιτική. Ωστόσο η υπό προϋποθέσεις συγχώρηση εμφανίζεται σε αυτή την τάξη με άλλα, συναφή ονόματα και υπό πολλές μορφές.  

 

Η σκέψη του Ντερριντά προχωρεί και πραγματεύεται τα προβλήματα που εγείρουν η αμνηστία, η παραγραφή, το απαράγραπτο, το Άουσβιτς (η Σοά), η καινοφανής έννοια του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, το κυριαρχικό δικαίωμα απονομής χάριτος, ο παγκόσμιος εκθεατρισμός της αίτησης συγχώρησης από αρχηγούς κρατών και από την Εκκλησία (για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί εναντίον άλλων κρατών ή εθνοτήτων), το απαρτχάιντ, η προσφυγή στη συγχώρηση εν είδει αμνηστίας εν όψει της εθνικής συμφιλίωσης. 

 

 

Όλοι πληγώνουμε και πληγωνόμαστε 

  Η συγχώρηση μπορεί να θεραπεύσει και τα πιο βαθιά τραύματα. Μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση σχέσεων που φαίνονται να έχουν θραυστεί ανεπανόρθωτα. Μπορεί να αναβιώσει μια τραυματισμένη αγάπη προς κάποιον που μας πλήγωσε. Μπορεί να επαναφέρει την αγάπη στην καρδιά ακόμα και αν ο άλλος αρνείται αυτό το δώρο, για δικούς του λόγους. Σταματά τον φαύλο κύκλο του μίσους και της αντεκδίκησης.             

  Αναδεικνύει την συνθετότητα, την πληρότητα και την αξία του Προσώπου διαφοροποιώντας το από το Άτομο. Μας εξυψώνει προς τους άλλους που μας πλήγωσαν, στον εαυτό μας και στην κοινότητα εν γένει. Μας βοηθάει να ξεκαθαρίσουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης όπου υπάρχει και να κατανοήσουμε την ανθρώπινη ευαλωτότητα. Όλοι πληγώνουμε και πληγωνόμαστε. Συνειδητοποιώντας ότι και εμείς πληγώνουμε τους άλλους, μπορούμε πιο εύκολα να κατανοήσουμε και να συγχωρήσουμε αυτούς που μας πλήγωσαν.

* Πόνημα που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο πολιτισμού, επιστήμης και τέχνης "Αντίφωνο" με τίτλο "Οι δύο Ελλάδες" του βραβευμένου Ελληνιστή και μέλους της ΚΟΦΙΨΥ, κου Θεόδωρου Παντούλα. 

 

Πηγές:

- Από το βιβλίο "Σύγκρουση και Συνύπαρξη" (Γαλίτη, 2017 Εκδόσεις Γρηγόρη).

- "Συγχωρείν – Το ασυγχώρητο και το απαράγραπτο" διάλεξη που εκφώνησε ο Ντερριντά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών τον Δεκέμβριο του 1997

- ΕΨΕ περιοδικό, Τόμος 28 Τεύχος 4 "Οι σχέσεις της συγχωρητικότητας με την ψυχική υγεία και την ψυχοθεραπεία", Κ.Θ. Κιούλος, Ζ.Χ. Αλεξανδρή, Α.Θ. Κιούλου, Ι.Δ. Μπεργιαννάκη. (σελίδα 349)]

- Πρόγραμμα "Αγωγή στη Συγχώρηση". Εκδήλωση-συζήτηση της 4ης Φεβρουαρίου 2021. Μπορείτε να δείτε την εκδήλωση εδώ

- Wikipedia - free online encyclopedia

 

από την ΚΟΦΙΨΥ

Ευάγγελος Άκης Ασπρογέρακας

Μέρες Αντιπελάργησης...

  Όταν πια ο πατέρας γέρασε και δεν μπορούσε να
αυτοεξυπηρετηθεί, ο γιος του -ο αγέρωχος Σπαρτιάτης
πολεμιστής- πήρε μια κουβέρτα, τον έβαλε μέσα και τον κουβάλησε στα χέρια μέχρι τον Καιάδα. Ήταν για να τον αφήσει εκεί, να πεθάνει από πείνα και δίψα όπως πάντοτε γινόταν μέχρι τότε. Το ίδιο θα γινόταν κι αυτή τη φορά. Κάποτε φθάσανε επάνω και εκείνος τον απόθεσε στην απλωσιά, τον αποχαιρέτησε και έκανε να φύγει.
   Όμως κατά πως απομακρυνόταν, τον πρόλαβε η φωνή του πατέρα: "Γιε μου, πάρε πίσω την κουβέρτα! Θα την χρειαστεί ο γιος σου για να κουβαλήσει εσένα, όταν έρθει η ώρα".
  O γιος κοντοστάθηκε. Κάτι ένοιωσε να σπάει μέσα του. Ήταν η κακή παράδοση που άσκεφτα υπηρετούσε. Άφησε την καλή καρδιά του να ακούσει εκείνα τα λόγια, έστρεψε αμέσως πίσω και ξανακουβάλησε τον γέροντα πατέρα του στην πόλη, μπροστά στα μάτια των έκπληκτων συμπολιτών του.
   Έτσι λένε πως καταργήθηκε η θανάτωση των ηλικιωμένων στον Καιάδα.

Ο πελαργικός πολιτισμός 

 

   Aφορά την φροντίδα των νέων πελαργών στους ηλικιωμένους γονείς τους. Η πρώτη μαρτυρία σώζεται από τον ένα από τους τρεις προστάτες της παιδείας, τον Μέγα Βασίλειο*. Ο φιλόσοφος Πατέρας παρατήρησε και κατέγραψε τη φροντίδα με την οποία οι νεαροί πελαργοί πρόσεχαν τους γηραιότερους. Ο Μέγας Βασίλειος που ήταν "μανούλα" στο να αναδεικνύει τις αλληλέγγυες και αγαπητικές πράξεις των όντων, μας αφηγείται:
  "Οι πελαργοί, όταν ο γονιός τους γυμνωθεί τελείως από τα φτερά -επειδή όταν γεράσει αυτά αρχίζουν και πέφτουν- τον βάζουν ανάμεσά τους και τον αγκαλιάζουν με τα δικά τους φτερά. Μάλιστα μαδούν τα φτερά τους για να τον ζεστάνουν με αυτά. Και του ετοιμάζουν άφθονο φαγητό και τον βοηθούν όσο είναι δυνατόν όταν πρέπει να πετάξει, σηκώνοντάς τον απαλά, με τη φτερούγα τους, πότε ο ένας εκ δεξιών και πότε ο άλλος εξ αριστερών. Και τούτο είναι πασίγνωστο, ώστε μερικοί την ανταπόδοση των ευεργεσιών να την ονομάζουν Αντιπελάργηση."

 

Οι πελαργοί είναι ανθρωπόφιλα, μονογαμικά και μεταναστευτικά πουλιά. Όταν ζευγαρώσουν, το αρσενικό με το θηλυκό διατηρούν τον δεσμό τους τις περισσότερες φορές παντοτινά

 

   Κατ' αυτόν τον πελαργικό και χριστιανικό τρόπο, προέκυψε η ίδρυση και λειτουργία του Κοινωνικού & Φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδας, που για να φτιάξει κάμποσα τέτοια η Δυτική Ευρώπη, χρειάστηκε να περιμένει ακόμη χίλια χρόνια μέχρι κοντά στην Αναγένηση. Αυτό ήταν και το πρώτο κέντρο περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων, αρχή και μήτρα πολλών ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν εκείνη την εποχή στις περισσότερες επισκοπές. Δηλαδή ενός μεγάλου δικτύου δομών, που ακολούθησαν και παρέμειναν ενεργές για αιώνες μετά την κοίμησή του, στα τέλη του τρίτου μ.Χ. αιώνα.

  Η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων αλλά και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων.

     φωτογραφίες: Ετοιμόρροπη φωλιά πελαργών επί στύλου ηλεκτροδότησης στην Στυλίδα. Επιχείρηση διάσωσης νεογνών και αντικατάστασή της φωλιάς από συνεργείο ΔΕΗ. Ο δημόσιος φορέας ενέργειας, τοποθετεί πάνω στους στύλους κατάλληλα καλάθια όπου τα πουλιά στη συνέχεια φτιάχνουν τις φωλιές τους: Πρόγραμμα "Πελαργός".

 

Ο πελαργικός νόμος

 

   Είναι η ανταπόδοση των τροφείων από τα φιλόστοργα παιδιά προς τους γεννήτορες τους: Ο αντιπελαργισμός. Αυτό που με σύγχρονους όρους λέμε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα και που τελευταία στην Ελλάδα της συνεχιζόμενης μνημονιακής κρίσης, ελλείψει των παραπάνω, πασχίζουμε πελαργικά να αναβιώσουμε έννοιες όπως αλληλεγγύη, φιλανθρωπία, ΚΟΦΙΨΥ** κα.

 

 

 

 

Φωτογραφία: Δήμος Ιωαννίνων. Εντατικές επισκευές στην φωλιά των πελαργών που φιλοξενείται στο παραδοσιακό κτήριο ώστε να είναι έτοιμη πριν έλθουν τα αποδημητικά πουλιά.

 

 

 

*Μέγας Βασίλειος: Το ενδιαφέρον του και για τα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα του λαού, αναδεικνύεται στις επιστολές του με αριθμούς 104, 110, 84, 86, 107-109. Σύμφωνα με αυτές προσπαθούσε να λύσει και τα προβλήματα των εργαζομένων στα ορυχεία του Ταύρου της Μικράς Ασίας εκτός των ορφανών, αδικημένων, ασθενών και απόρων. Καθιέρωσε τη διανομή αγαθών - τρόφιμα, ρούχα, χρήματα- και κάθε είδους βοήθειας σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λπ.

 

**ΚΟΦΙΨΥ: Το λελέκι του Αισώπου. Αφού τον κούρασαν τον Δία οι βάτραχοι ζητώντας του επίμονα έναν θεό-βασιλιά, αυτός τους ξεφορτώθηκε παραγγέλλοντας τους να λατρεύουν ένα κούτσουρο. Μετά από λίγο ξαναπήγαν στον Δία με παράπονο γιατί το κούτσουρο δεν τους ικανοποιεί και του ζήτησαν κάτι άλλο, κάτι που να τους εμπνέει πιο πολύ. Αηδιασμένος ο Δίας από την ανοησία τους, τους έστειλε για βασιλιά ένα λελέκι. Κι αυτό τους αποδεκάτισε...

πηγή: wikipedia

Οι Εμβολιασμοί στην Αναπηρία να γίνονται μαζί με τους Φροντιστές!

Ο άνθρωπος με αναπηρία πρέπει να εμβολιαστεί μαζί με τον φροντιστή του, για την ασφάλεια και την ελευθερία του...

Τάκης Αλεξανδράκης

 

~Επείγουσα ανάγκη προτεραιοποίησης εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού των πασχόντων από συγγενείς καρδιοπάθειες! 

~Έως σήμερα τα περισσότερα θύματα με υποκείμενα νοσήματα ήταν καρδιοπαθείς!

Μας αφηγείται Ο κος Τάκης Αλεξανδράκης:

"Ο κ. Ι. Κοτσιρίλος, άνθρωπος με αναπηρία εξαιτίας σκλήρυνσης κατά πλάκας, εκφράζει τον προβληματισμό του για τους κινδύνους που επιφέρει η καθυστέρηση του εμβολιασμού της συζύγου του, η οποία τον φροντίζει. Αν και ο ίδιος θα εμβολιαστεί άμεσα, εξαιτίας της αναπηρίας του, η σύζυγός του που βρίσκεται σε διαρκή επαφή μαζί της δεν προβλέπεται να εμβολιαστεί μαζί του. Επομένως, παραμένει ο κίνδυνος της μόλυνσης της συζύγου του από τον κορωνοϊό, γεγονός που απειλεί τελικά και τον αδύναμο οργανισμό του, συνεπεία της άμεσης και διαρκούς επαφής τους. Επιπλέον τονίζει πως η μετακινήσεις τους περιορίζονται μιας και η σύζυγός του δεν προβλέπεται να εμβολιαστεί σύντομα. Άρα η ελευθερία που προσφέρει στον ίδιο ο εμβολιασμός εξανεμίζεται εκ των πραγμάτων.
Συγκεκριμένα ο κ. Ι. Κοτσιρίλος, μου γράφει για το πρόβλημα:
<<- Έχω 80% και πάνω ποσοστό κινητικής αναπηρίας εξαιτίας σκλήρυνσης κατά πλάκας. Με χαρά θα εμβολιαστώ άμεσα. Η σύζυγος και φροντιστής μου δεν προβλέπεται να εμβολιαστεί σύντομα, γεγονός που περιορίζει την δυνατότητα μετακινήσεών μας. Ο εμβολιασμός μου αποτελεί το εισιτήριο για την ελευθερία μου αλλά χωρίς το στήριγμά μου, την σύζυγό μου δίπλα μου, την οποία έχω πάντα ανάγκη να με υποστηρίζει, η ελευθερία μου τελικά θα είναι μισή.
- Θα κινδυνεύει να μολυνθεί και φυσικά θέτει σε κίνδυνο και εσάς μιας και είσαστε διαρκώς σε άμεση επαφή.
- Φυσικά!
- Με την εφαρμογή και του πιστοποιητικού εμβολιασμού ίσως θα περιοριστεί ακόμη περισσότερο η δυνατότητα μετακινήσεών σας.
- Δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να κινηθώ χωρίς την υποστήριξή της. Αδύνατον. Η ελευθερία μου εξανεμίζεται.
- Σαφής και συγκεκριμένος ο προβληματισμός σας και θα τον μεταφέρουμε στους αρμοδίους. Φυσικά όλα θα κριθούν από τις ποσότητες εμβολίων που θα παραληφθούν. Σας ευχαριστώ!
- Ευχαριστώ και εγώ για το ενδιαφέρον σας!>>"

  Ακούστε απευθείας και την συνέντευξη  που παρατίθεται για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων με πρόβλημα ακοής:
https://soundcloud.com/…/voiceioanniskotsirilossklirinsikat…

Ιστορίες απέραντης γλυκύτητας της Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας

  Νοσοκομείο Salesi στην Ιταλία, τμήμα Παιδιατρικής Αναισθησίας & Ανάνηψης: Νοσηλεύτρια νανουρίζει τρυφερά τον μικρούλη Matteo δίνοντάς του την πιπίλα μετά από μια χειρουργική επέμβαση. (Παρατηρείστε ότι η φωτογραφία χαμηλής ποιότητας δεν έχει τραβηχθεί ως αναμνηστική της καλής πράξης αλλά έχει εξαχθεί αργότερα προφανώς από κάποιον τεχνικό του νοσοκομείου από το κλειστό κύκλωμα τηλεπαρακολούθησης του θαλάμου.)

Μία πράξη αγάπης με δύναμη ψυχής, που δίνει ελπίδα για ζωή! 

  Η περίπτωση του Matteo Maurizio Pinti απαιτούσε μία λεπτή χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση 30 εκατοστών μήκους από το έντερό του. Ταυτόχρονα ο επτά μηνών Matteo έδειξε θετικός στο τεστ για τον Covid19 όπως και η μητέρα του. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο η επίδραση αυτής της βαριάς νόσου με ενδεχόμενη επιπλοκή στην εγχείρηση ήταν σοβαρή. Πολύ συχνά όταν ο ιός μολύνει τα βρέφη και τα νήπια εμφανίζει περίπλοκα πεπτικά ή και εντερικά προβλήματα. "Παρουσίασε εμπλοκή στο πεπτικό του, που είναι η πιο συχνή βλάβη στα μωρά που αρρωσταίνουν από Covid19" δήλωσε ο ιατρός διευθυντής του τμήματος Ανάνηψης Alessandro Simonini, περιγράφοντας την κατάσταση της υγείας του. Ακόμη χειρότερα, οι γονείς του δεν μπορούσαν να είναι μαζί του εξαιτίας της επικινδυνότητας για τον κορωνοϊό.

  Η νεαρή μητέρα, κα. Roberta Ferrante, έγραψε ένα μακρύ γράμμα ευγνωμοσύνης προς τους γιατρούς, το προσωπικό και την εικονιζόμενη νοσοκόμα, που ήταν το μόνο άτομο που μπορούσε να είναι δίπλα στο Matteo της και να τον φροντίσει με απεριόριστη τρυφερότητα.
  "Εκείνη την ημέρα, στις 3 Μαρτίου ένοιωθα σαν να είχα παραισθήσεις. Στις 8 μ.μ. το αποτέλεσμα του τεστ ήταν θετικό για μένα και τον γιο μου αλλά δεν ήταν ξεκάθαρο τι θα έπρεπε να γίνει μέχρι που μία ιατρός με είδε σ' αυτήν την ψυχική κατάσταση και μου είπε «Δεν θα αφήσω ούτε στιγμή τον γιο σου μέχρι να λύσουμε το πρόβλημα». Στις 2 το πρωί έκαναν τον υπέρηχο. Τα έντερά του ήταν ανάποδα." 

  Η συνέχεια ήταν η καλύτερη αναμενόμενη. Η επέμβαση πέτυχε όλα πήγαν καλά, το παιδί είναι υγιές και έχει γυρίσει στο σπίτι του. Όμως οι γονείς δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα χέρια που φρόντισαν το παιδί τους αυτή την κρίσιμη στιγμή. 

   "Μα καλά, γιατί γίνεται τόση φασαρία; μου φάνηκε τόσο φυσιολογικό να νανουρίσω ένα μοναχικό μωράκι που είχε δυσκολίες" δήλωσε με αφοπλιστική αφέλεια η νοσηλεύτρια Katia Sandroni, στη τηλεόραση TG2 που κάλυψε το γεγονός. 

Ευχαριστήρια πανώ ευγνωμοσύνης στην είσοδο του νοσοκομείου

   Νοσοκομειακή Μουσικοθεραπεία

  Το Νοσοκομείο Salesi της πόλης της Angona στην κεντρο-ανατολική Ιταλία ανήκει στο σύστημα των Ospedali Riuniti (Ενωμένων Νοσοκομείων) της Ανκόνας και είναι γνωστό για τις εγχειρήσεις του με προωθημένες μεθόδους. Σε αυτήν την περίπτωση εναρμόνισης του περιβάλλοντος με μουσική για θεραπευτικούς σκοπούς αφορούσε εξαιρετικά περίπλοκη χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης διπλού όγκου από τον εγκέφαλο δεκάχρονου παιδιού. 
  Η επέμβαση, η οποία διήρκεσε τέσσερις ώρες, πραγματοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και χωρίς επιπλοκές και την πλήρη αφαίρεση του όγκου. Ολοκληρώθηκε από τον επικεφαλής του τμήματος Νευροχειρουργικής του Ospedali Riuniti της Ανκόνας νευροχειρουργό Roberto Trignani με μία διεπιστημονική ομάδα 15 ατόμων. 

   Η χρήση της μουσικής για θεραπευτικούς σκοπούς χρονολογείται από την Ασκληπιακή αρχαιότητα αλλά μόνο τα τελευταία 40 χρόνια ενσωματώθηκε στα νοσοκομεία. Μάλιστα τελευταία η ωφέλειά της επιβεβαιώνεται και από τις μελέτες των νευροεπιστημών σε κβαντικό επίπεδο και έχει υιοθετηθεί ως πιθανή θεραπευτική και προληπτική βοήθεια.  Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε στις καρδιοχειρουργικές κλινικές ως μουσικοθεραπεία όπου πρωτοπόρησε το Ωνάσειο Νοσοκομείο ήδη από την δεκαετία του 2000.

      Ενώ η επέμβαση γινόταν στο ίδιο δωμάτιο, ο μοριακός βιολόγος και συνθέτης μουσικός Emiliano Toso, έπαιζε πιάνο. "Στο χειρουργείο υπήρχε μια ατμόσφαιρα απόλυτης αρμονίας, σχεδόν μαγική" αναφέρει ο βιρτουόζος βιολόγος Toso για τις ειδικές συνθέσεις του, βασισμένες σε αρμονικές τόνου στην συχνότητα των 432 κύκλων ανά δευτερόλεπτο (Hertz). 

  "Δοκιμάσαμε να σταματήσουμε για λίγο την μουσική, προκειμένου να διαπιστώσουμε την επίδρασή της επί του ασθενούς ενώ συνέχιζε βρίσκεται σε πλήρη αναισθησία. Η αντίδραση του εγκεφάλου του ήταν εκπληκτικά θετική κάτω από τους ήχους του πιάνου και αποτυπώθηκε καθαρά στο εγκεφαλογράφημα και στις αναλύσεις αίματος που κάναμε για να επαληθευτεί η επίδραση των βιοχημικών αλλαγών" ανέφερε ο νευροχειρουργός Roberto Trignani.

πηγές: 

• "Il resto del Carlino"
• "Il Fatto Quoditiano"
• Ιστοσελίδα του Emiliano Toso 

ospedale Salesi di Ancona

Articolo completo: https://www.marchenotizie.it/ad-ancona-delicata-operazione-di-un-bimbo-sulle-note-di-un-pianoforte/2020/11/16/126332/

ospedale Salesi di Ancona

Articolo completo: https://www.marchenotizie.it/ad-ancona-delicata-operazione-di-un-bimbo-sulle-note-di-un-pianoforte/2020/11/16/126332/

 

 

Dopo la delicata operazione si trova ora in rianimazione pediatrica il bambino di 10 anni operato oggi all‘ospedale Salesi di Ancona, mentre un pianoforte a coda, intonato a 432 hertz, diffondeva musica. Si è trattato di un intervento innovativo, che ha visto l’asportazione di un duplice tumore del midollo spinale, eseguito dal neurochirurgico Roberto Trignani, responsabile del reparto di Neurochirurgia degli Ospedali Riuniti di Ancona. Con lui una equipe multidisciplinare composta da 15 persone.

Articolo completo: https://www.marchenotizie.it/ad-ancona-delicata-operazione-di-un-bimbo-sulle-note-di-un-pianoforte/2020/11/16/126332/

Nel mentre si svolgeva l’operazione, nella stessa sala, Emiliano Toso, biologo molecolare e musicista compositore, suonava il piano. Fonti mediche spiegano come l’intervento che è durato quattro ore, si sia svolto nel migliore dei modi e senza complicazioni con la massa tumorale che è stata completamente asportata. E’ la prima volta al mondo che un pianoforte entra in una sala operatoria. “In sala operatoria – riferisce il chirurgo – è stato portato un clima di completa armonia, quasi magico.”

Articolo completo: https://www.marchenotizie.it/ad-ancona-delicata-operazione-di-un-bimbo-sulle-note-di-un-pianoforte/2020/11/16/126332/

Πάνος Σαράκης, πέρασαν τρεις μήνες...

   Ήδη πέρασαν τρείς μήνες από την απώλεια του αγαπητού υποστηρικτή της ΚΟΦΙΨΥ και φίλου, Πάνου Σαράκη. 

   Ο Πάνος μας έφυγε ανήμερα Χριστούγεννα στις 28 Δεκέμβρη του 2021, πρόωρα στα 57 του χρόνια. Γεννήθηκε στα Αμπέλια Αιτωλοακαρνανίας το 1963 και σπούδασε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά. 

   Χαμογελαστός και αισιόδοξος ο Πάνος και παρά την προσοχή που έπρεπε να δείχνει διαρκώς στα ζητήματα της υγείας του, είχε  υποστηρίξει εξ αρχής το εγχείρημα της ΚΟΦΙΨΥ. 

  Ήταν ένας έμπειρος Συντάκτης Ύλης και δούλεψε ως δημοσιογράφος σε μεγάλες και έγκυρες εφημερίδες όπως τον "Επενδυτή" και την "Εφ.Συν.". Ως εργαζόμενος στην ενημέρωση μπορούμε να πούμε ότι γνώριζε καλά πως "παίζεται το παιγνίδι" κοινωνικά και πολιτικά, χωρίς να είναι κυνικός και δεν ξεγιελιόταν εύκολα. 

  Ναι, ο Πάνος μας πρέπει ήδη να είχε συμπεράνει ότι λίγα πράματα μπορούν να αλλάξουν στο κεντρικό πολιτικό πεδίο αλλά πολλά περισσότερα μπορούν να γίνουν στο καθημερινό μετερίζι της κοινωνικής παρέμβασης και διαπάλης. Ίσως αυτή να είναι η εξήγηση για την λάμψη ελπίδας και ενδιαφέροντος, που διακρίναμε στο βλέμμα του και στο πρόσωπό του όταν με τον Βοηθό Γραμματέα της ΚΟΦΙΨΥ μας Ιωάννη Ζαχείλα, του ανακοινώσαμε ότι ιδρύουμε τον φορέα μας: "Προχωράτε, προχωράτε κι όταν με χρειασθείτε πείτε μου κι εγώ εδώ είμαι!" μας έδωσε κουράγιο. "Θα γραφτώ και στο σωματείο..." υποσχέθηκε για την αθόρυβη και διακριτική βοήθειά του. 

  Του Πάνου, άρεσε να ψαρεύει και δεν έχανε την ευκαιρία να παρακολουθεί τις ετήσιες ναυτικές εκθέσεις εμπλουτίζοντας την συλλογή του με πολλά σύνεργα ψαρέματος. 

   Κατά προτίμηση επισκεπτόταν την Κρήτη όπου περνούσε πολλές στοχαστικές ώρες στην θάλασσα με το καλάμι του. "Μη νομίζεις, τα  ψάρια που πιάνω τα ρίχνω πίσω στη θάλασσα" μου είχε εξομολογηθεί σε ανύποπτο χρόνο, "απλά μου αρέσει να κάθομαι και να βλέπω τα κύματα στην παραλία"...