Αγκαλιαζόμαστε! Έχουμε επάρκεια από χίλιες αγκαλιές και πάνω..!

   Η διακεκριμένη ψυχοθεραπεύτρια στην οικογενειακή θεραπεία Βιρτζίνια Σατίρ, έδινε μεγάλη σημασία στις αγκαλιές. Συνήθιζε να λέει ότι ένας άνθρωπος χρειάζεται καθημερινά τέσσερις αγκαλιές για να επιβιώσει, οκτώ για να ζήσει καλά και δώδεκα για να είναι ευτυχισμένος.

   Την αναγκαιότητα και την καθοριστική σημασία της αγκαλιάς επιβεβαιώνουν και τα αποτελέσματα έρευνας σε παιδιά που μεγάλωσαν σε ορφανοτροφείο, που έδειξε ότι η ομάδα των παιδιών που δεχόταν καθημερινά τις αγκαλιές των φροντιστών σε τρεις ολιγόλεπτες συναντήσεις μαζί τους παρουσίαζε καλύτερους δείκτες ανάπτυξης και μικρότερη ευαλωτότητα σε ασθένειες σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά.

Η καθοριστική σημασία της αγκαλιάς στην καθημερινότητα

   Τα παραπάνω επισημαίνουν τα αποτελέσματα της έρευνας 80 χρόνων του Χάρβαρντ που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα και αποκαλύπτουν ότι αυτό που κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους είναι η ποιότητα των σχέσεων που έχουν με τους άλλους και όχι η δόξα, το χρήμα και η ομορφιά.

   «Είναι καθοριστική η σημασία της αγκαλιάς στη ζωή μας, είτε είμαστε παιδιά είτε ενήλικες. Η αγκαλιά σημαίνει αποδοχή, ενθάρρυνση, αγάπη και είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου – μάλιστα υπάρχει και επάγγελμα. Όταν οι άνθρωποι αγκαλιάζονται τρυφερά, εκκρίνουν την ορμόνη ωκυτοκίνη, που σχετίζεται με το αίσθημα της ηρεμίας, ενώ μειώνονται σε αυτούς τα επίπεδα της κορτιζόλης, που θεωρείται η ορμόνη του στρες. Με τον ίδιο τρόπο, όμως, μπορεί να λειτουργήσει και μια κουβέντα όπως το “μπράβο”, το “χαίρομαι για σένα”, “αισθάνομαι καλά που είμαι μαζί σου”, “τι νόστιμο το φαγητό που έφτιαξες”. Όλα αυτά είναι “αγκαλιές” και, δυστυχώς, συνήθως είμαστε αρκετά τσιγκούνηδες σε τέτοιου είδους αντιδράσεις. Δεν λέμε εύκολα ένα “ευχαριστώ”, δεν αναδεικνύουμε εύκολα ένα θετικό κομμάτι του άλλου. Συνήθως αναδεικνύουμε ό,τι στραβό βρίσκουμε στον διπλανό μας», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής κ. Μαρτίδης.

Η ανάγκη της αγκαλιάς

   Ο ίδιος χαρακτηρίζει πολύ λανθασμένη την αντίληψη που επικρατούσε παλαιότερα και καλούσε τους γονείς να μην παίρνουν τα παιδιά αγκαλιά με το αιτιολογικό ότι θα κακομάθαιναν:

   «Τα μωρά δεν θέλουν απλώς μια αγκαλιά, την έχουν ανάγκη. Και όταν θέλουν κάτι, το εκφράζουν με το κλάμα. Τη στιγμή εκείνη, αν δεν λάβουν την αγκαλιά θα νιώσουν αβοήθητα, ανασφαλή και μόνα, και θα αισθανθούν ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν τον ίδιο τους τον γονιό», λέει. Προσθέτει, επίσης, ότι οι συνέπειες της στέρησης της αγκαλιάς ακολουθούν τους ανθρώπους και στην ενήλικη ζωή τους, καθώς τους είναι ιδιαίτερα δύσκολο, εφόσον δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν τους γονείς τους, να εμπιστευτούν άλλους ανθρώπους.

 

Η Απέραντη Μητρική Αγκαλιά της νοσηλεύτριας κας Katia Sandroni

   

   Η περίπτωση του Matteo Maurizio Pinti απαιτούσε μία λεπτή χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση 30 εκατοστών μήκους από το έντερό του. Ταυτόχρονα ο επτά μηνών Matteo έδειξε θετικός στο τεστ για τον παλιο'ι'ό όπως και η μητέρα του. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο η επίδραση αυτής της βαριάς νόσου με ενδεχόμενη επιπλοκή στην εγχείρηση ήταν σοβαρή. Πολύ συχνά όταν αυτός ο γνωστός ιός μολύνει τα βρέφη και τα νήπια εμφανίζει περίπλοκα πεπτικά ή και εντερικά προβλήματα. "Παρουσίασε εμπλοκή στο πεπτικό του, που είναι η πιο συχνή βλάβη στα μωρά που αρρωσταίνουν από τον παλιο'ι'ό" δήλωσε ο ιατρός διευθυντής.

 

   Νοσοκομείο Salesi στην Ιταλία, τμήμα Παιδιατρικής Αναισθησίας & Ανάνηψης, Απρίλης 2021: μέσα στον επιδημικό ζόφο και φόβο της στεγανής αποστείρωσης η Νοσηλεύτρια Katia Sandroni νανουρίζει τρυφερά στην αγκαλιά της τον μολυσμένο από την παλιοεπιδημία, μικρούλη Matteo δίνοντάς του την πιπίλα μετά από μια χειρουργική επέμβαση. (Παρατηρείστε ότι η φωτογραφία χαμηλής ποιότητας δεν έχει τραβηχθεί ως αναμνηστική της καλής πράξης αλλά έχει εξαχθεί αργότερα προφανώς από κάποιον τεχνικό του νοσοκομείου από το κλειστό κύκλωμα τηλεπαρακολούθησης του θαλάμου) του τμήματος Ανάνηψης   

Alessandro Simonini, περιγράφοντας την κατάσταση της υγείας του. Ακόμη χειρότερα, οι γονείς του δεν μπορούσαν να είναι μαζί του εξαιτίας της επικινδυνότητας για την επιμόλυνσή του από τον παλιο'ι'ό.

 

Μία πράξη αγάπης με δύναμη ψυχής, που δίνει ελπίδα για ζωή!

   Η νεαρή μητέρα του Matteo, κα. Roberta Ferrante έγραψε ένα μακρύ γράμμα ευγνωμοσύνης προς τους γιατρούς, το προσωπικό και την εικονιζόμενη νοσοκόμα, που ήταν το μόνο άτομο που μπορούσε να είναι δίπλα στο Matteo της και να τον φροντίσει με απεριόριστη τρυφερότητα.

  "Εκείνη την ημέρα, στις 3 Μαρτίου ένοιωθα σαν να είχα παραισθήσεις. Στις 8 μ.μ. το αποτέλεσμα του τεστ ήταν θετικό για μένα και τον γιο μου αλλά δεν ήταν ξεκάθαρο τι θα έπρεπε να γίνει μέχρι που μία ιατρός με είδε σ' αυτήν την ψυχική κατάσταση και μου είπε «Δεν θα αφήσω ούτε στιγμή τον γιο σου μέχρι να λύσουμε το πρόβλημα». Στις 2 το πρωί έκαναν τον υπέρηχο. Τα έντερά του ήταν ανάποδα." 

  Η συνέχεια ήταν η καλύτερη αναμενόμενη. Η επέμβαση πέτυχε όλα πήγαν καλά, το παιδί είναι υγιές και έχει γυρίσει στο σπίτι του. Όμως οι γονείς δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα χέρια που αγκάλιασαν και φρόντισαν το παιδί τους αυτή την κρίσιμη στιγμή. 

  -"Μα καλά, γιατί γίνεται τόση φασαρία; μου φάνηκε τόσο φυσιολογικό να νανουρίσω στην αγκαλιά μου ένα μοναχικό μωράκι που είχε δυσκολίες" δήλωσε με αφοπλιστική αφέλεια η νοσηλεύτρια κα Katia Sandroni, στη τηλεόραση TG2 που κάλυψε το γεγονός.

Ακόμη και ένα πολιτικό σκάνδαλο κρύβει την ανάγκη για μια μεγάλη αγκαλιά έστω και μέσα σε ανσανσέρ! Η κρυφή σχέση του Βρεττανού Υπουργού Χάνκοκ με την κορυφαία σύμβουλο του και μη εκτελεστική διευθύντρια του υπουργείου Υγείας, κα Τζίνα Κολαντάντζελο... 

~~~

   

  Σύμφωνα με τον κ. Μαρτίδη, το άγγιγμα και η αγκαλιά που προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους διεγείρει τον οργανισμό των παιδιών και τα βοηθά στην υγιή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Σε ένα ευρύτερο επίπεδο, το άγγιγμα έχει βρεθεί στο επίκεντρο θεραπειών, όπως η θεραπευτική ιππασία ή η κολύμβηση των γοργόνων που εφαρμόζεται και για την κινητική και κοινωνική αποκατάσταση ανθρώπων με ή χωρίς αναπηρία και έχει οφέλη στη βελτίωση της υγείας και της ζωής τους. Ενδεικτική, άλλωστε, του ρόλου και της σημασίας της αγκαλιάς, είτε της σωματικής είτε της ψυχολογικής, είναι η αναφορά της Μητέρας Τερέζας ότι «υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πεθαίνουν για μια μπουκιά ψωμί, αλλά υπάρχουν περισσότεροι που πεθαίνουν για μια σταλιά αγάπης…».

Ο εαυτός μας είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπός μας και θέλει αγκαλιά

   

   Σήμερα σε αντίθεση με το παρελθόν που η προτεραιότητα των προηγούμενων γενεών ήταν η επιβίωση, το ενδιαφέρον των γονέων -και όχι μόνο- εστιάζεται σε ζητήματα όπως η σημασία της αγκαλιάς, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που απευθύνουν σχετικά ερωτήματα σε ειδικούς. Υπάρχει ακόμη η διάθεση του κόσμου -κάτι που θεωρείται ενθαρρυντικό από τον κ. Μαρτίδη- ώστε να βελτιωθούν η γνώση των ανθρώπων για τον εαυτό τους, η σχέση τους μαζί του και κατ’ επέκταση η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων.

   «Ο εαυτός μας είναι για μας ο πιο σημαντικός άνθρωπος στον κόσμο. Τον κουβαλάμε 24 ώρες το 24ωρο, όπως η χελώνα το καβούκι της. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τις ανάγκες του, να χορτάσουμε την ψυχή του, γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό θα έχουμε πρόβλημα. Αν είμαστε εμείς καλά, θα είμαστε καλά και με τους δικούς μας ανθρώπους, και η ποιότητα των σχέσεων μαζί τους θα καθορίσει και την ποιότητα της ζωής μας. Ένα χαμόγελο, ένα νεύμα με κατανόηση, μια πράξη καλοσύνης μπορούν να μας γεμίσουν», συμπληρώνει με νόημα.