«Ντυμένη με μια λευκή κάπα και κουκούλα, πάνω σε ένα λευκό άλογο, η δικηγόρος Inez Milholland ετέθη επικεφαλής της μεγάλης διαδήλωσης για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, στην πρωτεύουσα», γράφει ένα άρθρο της Βιβλιοθήκης του Καπιτωλίου. USA, 3 Μαρτίου 1913 |
~~~
Λίγα λόγια για την ιστορία του Γυναικείου Κινήματος
Η πρώτη φορά που αναφέρθηκε ιστορικά κάποιο γεγονός με τον τίτλο αυτόν, ήταν το 1909, όταν Σοσιαλιστικό Κόμμα Αμερικής οργάνωσε γυναικεία δράση σε μνήμη της μαζικής διαδήλωσης γυναικών μελών του Διεθνούς Σωματείου Εργατριών Ενδυμάτων* οι οποίες πάλευαν για την καλυτέρευση των άθλιων συνθηκών εργασίας τους. Την επόμενη χρονιά, στο δεύτερο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γυναικών (1910, Κοπεγχάγη) οι συμμετέχουσες όρισαν μια μέρα τον χρόνο αφιερωμένη στις γυναίκες προκειμένου να αυξηθεί η υποστήριξη στους αγώνες για την ψήφο, τα ίσα δικαιώματα στην εργασία, τη συμμετοχή στα κοινά κ.ο.κ..
Διωγμοί των Σουφραζετών στην Αγγλία |
Τα αμέσως επόμενα χρόνια, η μέρα αυτή τηρήθηκε σε διαφορετικές ημερολογιακές μέρες σε αρκετές χώρες, με απεργίες, διαδηλώσεις και εκδηλώσεις πάντα σχετικές με το δικαίωμα στην ψήφο και την εργασία. Το 1914 τις κινητοποιήσεις της ημέρας στο Λονδίνο ακολούθησε η σύλληψη της Sylvia Pankhurst, σημαντικής σουφραζέτας, ενώ στις 8 Μάρτη του 1917, οι διαδηλώσεις για τη μέρα της γυναίκας στην Αγία Πετρούπολη λειτούργησαν ως αρχή των γεγονότων του Φλεβάρη του 1917, αρχή της επανάστασης.
Η Alexandra
Kollontai μιλάει σε πλήθος συγκεντρομέν@ν |
Μετά τη ρώσικη επανάσταση, η Μπολσεβίκα επαναστάτρια Alexandra
Kollontai ως Κομισσάρια Κοινωνικής Πρόνοιας, καθιέρωσε τη μέρα της
γυναίκας ως επίσημη εθνική εορτή και τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν κι
άλλες κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές χώρες όπως η επαναστατική Ισπανία
(1936) και η Κίνα (1949). Το 1977, τα Ηνωμένα Έθνη καθιέρωσαν την 8η Μάρτη ως
μέρα της γυναίκας κι από τότε άρχισαν να την τηρούν ως επίσημη
εορτή πολλές δυτικές χώρες.
~~~
και ο μαχόμενος Ανδρικός Σεβασμός...
"...οι άντρες μπορούν να μοιράζονται το βίωμά τους, χωρίς αυτό να πνίγει και ν’ αποσιωπά τα βιώματα των γυναικών. Ακόμη, προτρέπουμε τους άντρες φεμινιστές και συμμάχους να δημιουργούν τους δικούς τους χώρους όπου μπορούν να συζητούν και να μοιράζονται τα βιώματά τους χωρίς αυτές οι κουβέντες να γίνονται εις βάρος άλλων, εξίσου σημαντικών." Αναδημοσίευση από τον ιστορικό ιστότοπο Καμένα Σουτιέν.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ! ! !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ! ! !
ΑπάντησηΔιαγραφή