 |
| Άνοια: Σταδιακή απώλεια της μνήμης και περιορισμός πολλών νοητικών λειτουργιών του εγκεφάλου |
Ο όρος άνοια περιγράφει τον εκφυλισμό των νοητικών ικανοτήτων ενός προσώπου, της μνήμης, της κρίσης, του λόγου και της προσωπικότητάς του με συνέπεια τη σταδιακή έκπτωση της καθημερινής λειτουργικότητας του. Η πιο συνηθέστερη άνοια σε πολλές χώρες είναι το Alzheimer. Άλλοι τύποι άνοιας είναι η αγγειακή άνοια, η άνοια με σωμάτια Lewy και η μετωποκροταφική άνοια.
Κάθε 68 δευτερόλεπτα διαγιγνώσκεται και μια νέα περίπτωση νόσου Alzheimer παγκοσμίως, ενώ σύμφωνα με τα τελευταία επιδημιολογικά δεδομένα, εντός του 2020 εκτιμάται ότι θα υπάρχουν συνολικά πάνω από 11,9 εκατομμύρια νέα περιστατικά άνοιας.
Σε παγκόσμιο επίπεδο 51,8 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με άνοια και αναμένεται να φτάσουν τα 74,7 εκατομμύρια μέχρι το 2030 και τα 131,5 έως το 2050. Στην Ευρώπη υπάρχουν περίπου 10 εκατομμύρια ανοϊκοί ασθενείς και στην Ελλάδα 220.000. Σύμφωνα με τις προβλέψεις που αφορούν τη χώρα μας, ο αριθμός των ασθενών με άνοια θα φτάσει τις 354.000 ως το 2050.
Αυτές οι νόσοι είναι νευροεκφυλιστικές ασθένειες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, που χαρακτηρίζονται στην ήπια μορφή τους από σταδιακή απώλεια της μνήμης και περιορισμό των υπόλοιπων νοητικών λειτουργιών του εγκεφάλου και είναι προοδευτικές και μη αναστρέψιμες προς το παρόν. Εκδηλώνεται, συνήθως, σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, σπάνια σε ηλικίες 50 - 65, ενώ είναι σπανιότερες σε ηλικίες μικρότερες των 50 ετών.
Λόγω της εξέλιξής τους οι ανιακές νόσοι έχουν τεράστια οικονομική επίδραση στις οικογένειες και στα Προνοιακά Συστήματα Υγείας. Έτσι έχει υπολογισθεί ότι για την αντιμετώπιση τους, χρειάζεται να δαπανάται το 1,09% του παγκόσμιου ΑΕΠ! Δηλαδή πάνω από 820 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Στην Ευρώπη το κόστος ανέρχεται πάνω από τα 17 δισ. ευρώ. Στην χώρα μας, το κοινωνικοοικονομικό κόστος της άνοιας υπολογίστηκε στα 341 ευρώ/μήνα ανά νοσούντα/σα όταν η ασθένεια είναι ακόμη πρώιμη χωρίς να εμποδίζει την αυτονομία του προσώπου. Αυτή η δαπάνη ανεβαίνει στα 957 ευρώ όταν ο πάσχων βρίσκεται στο στάδιο της εξάρτησης στο σπίτι (υπολογισμός με τιμές έτους 2015) ενώ στο στάδιο της εξάρτησης στο ίδρυμα 1.276 ευρώ. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ετήσιας δαπάνης αφορά το κόστος της άτυπης και μη δηλωμένης φροντίδας με την ταυτόχρονη απώλεια της παραγωγικότητας.
Τα παραπάνω στοιχεία δίνει στη δημοσιότητα το Εθνικό Παρατηρητήριο για την άνοια και τη νόσο Alzheimer με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νόσου Alzheimer, σήμερα στις 21 Σεπτεμβρίου.
~
 |
Η Κ.Ο.ΦΙ.Ψ.Υ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΝΟΙΑΣ
"Στη χώρα μας η οικογένεια παραμένει πολύ ισχυρός θεσμός. Η οικογένεια είναι το κύριο υποστηρικτικό περιβάλλον του ανοϊκού πάσχοντα και η βασική και ίσως μοναδική πηγή φροντίδας. Όλο το βάρος και μέρος του κόστους της πάθησης, πέφτει στην οικογένεια. Και τις περισσότερες φορές μόνη, ανημέρωτη, αβοήθητη και ανεκπαίδευτη προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα φέρει εις πέρας μέσα σε ένα πέλαγος προβλημάτων και έχοντας απέναντί της το στίγμα μιας κοινωνίας που δεν γνωρίζει τι θα πει νόσος Alzheimer και πότε μετατρέπεται & σε ψυχική πάθηση. Η εμφάνιση αυτής της νόσου στην οικογένεια, είναι ένα ισχυρό σοκ. Άγχος, φόβος, θλίψη, θυμός, πόνος κυριεύουν ολόκληρη την οικογένεια. Ενημέρωση καμία, με μόνη εναλλακτική το νοσοκομείο ή το ίδρυμα. Και αυτό διότι Υπηρεσίες πρώιμης διάγνωσης και ουσιαστικής παρέμβασης δυστυχώς δεν υπάρχουν ή είναι σπάνιες σε λίγους δήμους...
Αλήθεια τι εννοούμε λέγοντας φροντιστής και φροντίστρια? Φροντίστρια/ής μπορεί να ορισθεί ένα πρόσωπο που προσφέρει υποστήριξη "σε κάποιον με χρόνιο πρόβλημα υγείας, που δεν του επιτρέπει την αυτόνομη διαχείριση της ζωής του". Αυτός ο ρόλος διακρίνεται στον/στην επαγγελματία ο οποίος είναι εκπαιδευμένος/η & προσφέρει τις υπηρεσίες του με αμοιβή, στον εθελοντή/ντρια με λόγους προσωπικής επιλογής και ο οικογενειακός/ή φροντιστής/στρια. Ο/η οικογενειακός/ή φροντιστής/στρια, προσφέρει υπηρεσίες όχι από επιλογή του αλλά λόγω συνθηκών λόγω έλλειψης υπηρεσιών και λόγω αγάπης προς τον άνθρωπό του. Ο οικογενειακός/ή φροντιστής/στρια δεν αναγνωρίζεται πουθενά και από κανένα. Οι επιπτώσεις στον ίδιο πολλές. Συχνά αναγκάζεται να εγκαταλείψει και την εργασία του. Απόγνωση, χρόνια κόπωση συχνά συνοδεύουν τον φροντιστή. Αισθάνεται τη ζωή του άδεια & χωρίς νόημα, εγκαταλείπει τη δική του ζωή, σωματική και ψυχική εξουθένωση, αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στον άνθρωπό του. Η οικογένεια αναλαμβάνει όχι μόνο τη φροντίδα του ασθενούς αλλά και την εκπαίδευση και την υποστήριξη και τη βοήθεια σε περίπτωση κρίσης. Για όλους αυτούς τους λόγους οι φροντιστές χρειάζονται βοήθεια, εκπαίδευση, συμβουλευτική μέσα σε ομάδες με ειδικούς, ώστε να επανακτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους και να έχουν τη δύναμη να συνεχίσουν να προσφέρουν. Όλες αυτές οι δυσκολίες ανάγκασαν τις οικογένειες να ενωθούν και να κάνουν τους υποστηρικτικούς συλλόγους.
Η αναγνώριση του ρόλου του φροντιστή/στριας στην οικογένεια, μπορεί να μειώσει τον αριθμό των εγκλείστων σε ιδρύματα, να μειώσει το κόστος και να ευοδώσει την ένταξη των πασχόντων από τις ανοιακές νόσους στην κοινότητα...
Οι σύλλογοι -όπως η καλή μας ΚΟΦΙΨΥ- έχουν αναλάβει υπηρεσίες και έργο που θα έπρεπε να έχει το κράτος, η κοινότητα. Οι γονείς μεγαλώνουν, οι δυνάμεις τους περιορίζονται, τα αδέλφια, τα παιδιά έχουν και τις δικές τους ανάγκες & πρέπει να ζήσουν τη ζωή τους. Η οικογένεια αγωνιζόταν και αγωνίζεται για τον άνθρωπό της. Αλλά κάποια στιγμή η βοήθεια, η στήριξη πρέπει και επιβάλλεται να πάει στην κοινότητα. Τα κέντρα στην κοινότητα να λειτουργούν και με το κατάλληλο προσωπικό να προσφέρουν υπηρεσίες ωφέλιμες προς τον πάσχοντα/ουσα από τη νόσο Alzheimer και τις συναφείς νόσους για επανένταξη, ώστε να παραμείνει ενεργοποιημένος/η και κοινωνικοποιημένος/η, να συνεχίσει να λειτουργεί...
Εμείς στην ΚΟΦΙΨΥ θεωρούμε ότι πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος τους, διευρυμένος και ενισχυμένος με προσωπικό και προς τους υποφέροντες από τη νόσο Alzheimer ενώ ταυτόχρονα με τις αρχές της τομεοποίησης να ανοίξουν περισσότερα κέντρα στήριξης ανοιακώς νοσούντων και των φροντιστών τους."
Για την
ΚΙΝΗΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Ευαγγελία Καπετάνου Κοκκόλη
Συμπρόεδρος ΔΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου