H 10η Σεπτεμβρίου για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας

H 10η Σεπτεμβρίου ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας.

Η ΚΟΦΙΨΥ μας ενημερώνει προκειμένου να ευαισθητοποιηθούμε όλοι μας για την

 Πρόληψη της Αυτοκτονίας και των Αυτοκαταστροφικών Συμπεριφορών.

   Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας κατά την τελευταία τριετία είναι ο απαγχονισμός και ακολουθεί η πτώση από ύψος. Η χρονική περίοδος κατά την οποία σημειώνονται τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών είναι κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες (Μάρτιος έως Αύγουστος).

   Αρκετές διεθνείς έρευνες και μελέτες αναφέρουν ότι για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5-10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας. Επίσης άλλα 135 άτομα θεωρείται ότι επηρεάζονται άμεσα από κάθε αυτοκτονία. Ακόμη, στην Ελλάδα δεν έχουμε καταγραφή των μη θανατηφόρων αποπειρών αυτοκτονίας (Υποκαταγραφή των Αυτοκτονιών), οι οποίες εκτιμάται ότι είναι  πολλαπλάσια περισσότερες των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών.

  Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής κατά τα έτη 2010 - 2017 έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 4.000 αυτοκτονίες.

Η Πανδημία Covid-19 επιδείνωσε την κατάσταση

  Οι συνέπειες της Πανδημίας είναι μία ανθρώπινη βάσανος με μεγάλη διάρκεια -ίσως και χρόνων- ενώ ο αντίκτυπός της στην ψυχική υγεία και ειδικά στο πεδίο της αυτοκτονίας και των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών μελετάται ακόμη.

     Το δυσβάσταχτο ψυχικό φορτίο των ευάλωτων ατόμων ενεργοποιεί οριακά ψυχοπαθολογικά ζητήματα με ευρύτερη επίδραση στον γενικό πληθυσμό. Αυτά τα συμπτώματα εμφανίστηκαν όταν κατά την διάρκεια της πανδημίας του κορωνοιού εφαρμόστηκαν στρατηγικές προστασίας της δημόσιας υγείας που δεν είχαν εφαρμοστεί ξανά στον σύγχρονο κόσμο. Έτσι η καραντίνα, η κοινωνική αποστασιοποίηση, τα επιβεβλημένα πρωτόκολλα προστασίας κτλ έχουν επιπτώσεις που θα μπορούσαν να συνδεθούν με την αύξηση των αυτοκτονιών. Η ιστορική έποψη που έχουμε έως τώρα από προηγούμενες πανδημίες όπως της ισπανικής γρίπης το 1918 ή του ιού Sars 2003, καταδεικνύει την σύνδεση αυτού του ψυχαναγκαστικού στοιχείου με την αύξηση των αισθημάτων φόβου, αδυναμίας και αβεβαιότητας για το μέλλον.

   Η ΚΟΦΙΨΥ στηρίζει τις δράσεις για την ενσωμάτωση και την αντιμετώπιση σε Εθνικό Επίπεδο της Πρόληψης των Αυτοκτονιών. Και όπως είχαμε τοποθετηθεί ήδη από τον περασμένο Ιανουάριο:

  Η Αυτοκτονία είναι ένα Μείζον Πρόβλημα 

της Δημόσιας Υγείας  

που αφορά τον/την καθένα/μία ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή κοινωνικοοικονομικής τάξης και ως τέτοιο πρέπει να αναγνωρίζεται και να αντιμετωπίζεται και στη χώρα μας. 

 
  Έτσι η ΚΟΦΙΨΥ ζητά την

καθολική Αναγνώριση της Αυτοκτονίας ως 

ζήτημα Δημόσιας Υγείας

 και την ανάπτυξη εθνικών προγραμμάτων Πρόληψης 

συνδεδεμένα με την δημόσια υγεία