Πάνε εννιά μέρες απ' όταν μας άφησε ο +Δάσκαλος...

Ο κυρ +Χρήστος στην Άπειρο Χώρα. Το αγαπημένο του βιβλιοπωλείο...

   Παλαιότερο σκιαγραφικό εγκώμιο* για τον +Δάσκαλο Χ. Γ. που απεχώρησε πριν από λίγες μέρες από τον άλλο μεγάλο εκλιπόντα +Κωστή Παπαγιώργη: «Όπως έχουν τα πράγματα τις τελευταίες δεκαετίες στη Γραικία, για να εγκολπωθείς τη γνώμη ενός εμπειρογνώμονα επί των ντόπιων ηθών, πρέπει αρχικά να γίνεις εχθρός του. Είναι μοιραίο. Ωσότου να καταλάβει κανείς ότι η χώρα είναι μασκαρεμένη και βιώνει βίο μασκαρά, περνάει περίπου μισός αιώνας. Και μετά; Άδηλον. Διότι αναγκάζεσαι να ζεις μεταξύ “εχθρών” και “νεωτεριστών” της δεκάρας και να σε διαβάζουν άνθρωποι τυφλοί που έχουν όμως μάτια από τον κώλο. Όλοι οι καλοί σ’ αυτόν τον τόπο πήγαν από μαράζι και μελαγχολία.»

  Αγαπητ@ Φίλ@ σας μεταφέρω όπως μου ανέφερε το μέλος της ΚΟΦιΨΥ μας και βραβευμένος ελληνιστής ο Θεόδωρος Παντούλας το πως έφυγε ο Δάσκαλος πριν από λίγες μέρες. "Πρωί-πρωί σηκώθηκε και ξαφνικά αισθάνθηκε άσχημα. Έκανε το σταυρό του και έσβησε...".  “Ναι, απεδήμησε έτσι ταπεινά όπως έζησε και Δίδαξε”, μου απόσωσε το πνευματικό πρωτοπαίδι του. 

  Ο +Χρήστος Γιανναράς ήταν δημιουργός και φίλος μιας μεγάλης παρέας νέων Θεολόγων & θεολογούντων, Φιλοσόφων & φιλοσοφούντων, διδακτόρων, συγγραφέων, ποιητών, λαογράφων, καραγκιοζοπαιχτών, μουσικών, πιστών και λοιπών ανήσυχων ελευθέριων και ελευθεριακών πνευμάτων ως ο Πρώτος.    

   Να, ήταν ο Πνευματικός Διευκολυντής σε αυτή την κεκρυμμένη "Ελευθεριακή Τάση" που συνεχίζει να εκφράζεται κυρίως με κοινοτικό-ενοριακό και όχι εκκλησιαστικό τρόπο στην αιθέρια Ορθοδοξία. Μαζευόμαστε στα βιβλιοπωλεία του Θοδωρή μας. Τέτοια άνοιγε επί ζημία του, ένα κάθε τρία χρόνια σε εμβληματικά σημεία της Αθήνας και μετά όταν αναπόφευκτα φαλίριζε, τάκλεινε προς βαθιά μας θλίψη. Εκεί προτιμούσε να έρχεται -αισθανόταν πιο άνετα, μας διαβεβαίωνε- και μας μιλούσε σε βαθιά κατάνυξη ο +Δάσκαλος**. Του ελόγου μου ως "καλλιτεχνικός και  τηλεοπτικός διευθυντής" στο Αντίφωνο για πλέον των δέκα χρόνων, ήξερα ότι η κατανυκτικότητα που επέβαλε ο κυρ +Χρήστος εκκινούσε από την βαθιά-βαθύτατη φωνή του (ήταν και ψάλτης στο Πατριαρχείο) που προοδευτικά την χαμήλωνε υπνωτιστικά. Αλλά όχι μόνο την χαμήλωνε σε Ένταση! Την χαμήλωνε και σε Συχνότητα. Δηλαδή δεν ήταν ένα απλό fade out αλλά ένα εξαιρετικά κατεργασμένο pitch-μετατόπιση  συχνότητας προς τις χαμηλές-βαθιές συχνότητες στα όρια της ακοής.

  Παρένθεση: Στην συμφωνία που είχαμε για την εθελοντική συνεργασία μου με το Κώστα Βεργή του Αντιφώνου, βασική ήταν η απαρέγκλιτη αρχή να ηχογραφείται ο ήχος με τον πιο τέλειο τρόπο και χωρίς συμβιβασμούς. Η εικόνα ερχόταν δεύτερη, μια και την μεγαλύτερη σημασία είχε να αποδίδεται τέλεια η Φωνή ως φορέας του Λόγου των στοχαστών! Έτσι ή αλλοιώς τα λεφτά δεν έφταναν για καλές κάμερες. Και τα κατάφερνα και ως τεχνικός υπεύθυνος ήχου (sic έκανα τα πάντα επί του πεδίου, κάμερες, φωτισμός, σκηνοθεσία κτλ)*** ώστε τελικά να έχουμε ένα πολύ καλό και επαγγελματικό ηχητικό αποτέλεσμα! 

   Και να, ιδού το βασανιστήριο του ηχολήπτη: Αυτή η μεταβολή στην Φωνή του +Δασκάλου ήταν άπιαστη ηχητικά! Βρε και τι δεν δοκίμασα! Δύο μικρόφωνα το ένα δίπλα στο άλλο. Σε διατάξεις: σταυροειδώς, σε χιαστί, σε fuoco tangenziale -“εφαπτομένου πυρός”! Μετά έβαλα και ένα υπερκατευθυντικό μικρόφωνο πάνω στην κάμερα! Μέχρι και τα Λεβαλιέ, τα μικρόφωνα με το τσιμπιδάκι πάνω στο πέτο +του: ΤΙΠΟΤΑ! Η Φωνή του +Δασκάλου μετά από τα δέκα – δώδεκα λεπτά χανόταν-έσβηνε-λιγώνονταν! 

   Μην νομίζετε ότι η Φωνή χανόταν στην χάβρα των κατάμεστων αιθουσών όπου μας μιλούσε. Όχι καλ@ μου. Μπορεί να μην έπεφτε καρφίτσα από την πολυκοσμία, οι όρθι@ να ήσαν οι περισσότερ@ αλλά η σιγή του ακροατηρίου του +Χ. Γ. ήταν ΑΠΟΛΥΤΗ! Όχι ο Βήχας ή τα Θροΐσματα των ρούχων αλλά ούτε οι Ανάσες δεν ακουγόντουσαν! Μάρτυρές μου οι σωζόμενες ηχογραφήσεις μας στο αρχείο του Αντιφώνου.  

  Άργησα αλλά τελικά κατάλαβα! Περνώντας τα λεπτά του χρόνου η Φωνή του +Δασκάλου έλιωνε μέσα στα Νοήματα. Αυτά μας δονούσαν, δεν ακούγαμε αλλά λιώναμε και εμείς μέσα σε αυτά. Νοιώθαμε!

   Όταν ο Λόγος γίνεται Υπερβατικός έτσι Υπερβατικά ακολουθεί και η Ακοή. 

   Κάπως έτσι δεν μας μιλούν οι Άγγελοι;

 ~~~

  *  Ακόμη ένα δάνειο από το έγκριτο Νέο Πλανόδιον)

  ** Ο Χ. Γ. κάποιες φορές ξεκινούσε ερίζοντας δηλαδή μαλώνοντας όχι εμάς που τον ακούγαμε αλλά τα πολλά που δοκούσαμε. Παράδειγμα στην Ομιλία του που είχε οργανώσει ο Δημήτρης Τραπεζιώτης στο Χαλάνδρι, είχε ξεκινήσει με ερώτηση παγίδα για την παιδεία. Πολλοί και πολλές την πάτησαν δίνοντας βιαστικά την εύλογη απάντηση του συρμού. Χαχα! Το λεπτό ψέξιμο που δικαίως υπέστησαν στην υπόλοιπη ομιλία του, το θυμόντουσαν για χρόνια…

  *** Αλλά υπάρχουν άλλ@ πολλ@, που μπορούν να μιλήσουν για το Δάσκαλο. Και πρώτος απ'όλους ο Θόδωρας. Εγώ την λάντζα έκανα. Και τον οδηγό του είχα την τιμή να κάνω, μεταφέροντάς τον με το αμάξι μου στα στέκια μας. Και τι έκπληξη σε μια τέτοια διαδρομή, όταν συζητώντας αστρολογικά για το ζώδιό +του (ένας υπέροχος και ατρόμητος Κριός ήταν), περάσαμε σε μία συζήτηση για τον Ρενέ Γκενόν όπου ακομπλεξάριστα μου έδειξε τον θαυμασμό του προς τον τσαμπουκά-διανοούμενο που αλλαξοπίστησε.

31.08.2024

Ευάγγελος Άκης Ασπρογέρακας