Επιτυχής η εκδήλωση για τις Επιπτώσεις στην ΨΥ από τις Καταστροφές

έγινε στις 15 Δεκέμβρη στην ΚΟΙΝΣΕΠ AthenSchool

Αντώνης Ανδρουλιδάκης: "Υπάρχουν ήδη αρκετοί στην επιστημονική κοινότητα που υποστηρίζουν ότι το «φάρμακο» -και η ψυχιατρική ειδικότερα- δεν θα πρέπει να έχουν ρόλο στη θεραπεία του Τραύματος. Κι αυτό γιατί καθώς εντοπίζουμε το Τραύμα στο σώμα, διαρρηγνύουμε σιωπηλά τις συσχετίσεις του ανθρώπινου πόνου με τις απάνθρωπες συνθήκες που τον προκαλούν. Ο ρατσισμός, η καταπίεση, η βία, η φτώχεια, η παιδική κακοποίηση και η παραμέληση αποσιωπούνται, αφού υπάρχει το «φάρμακο». Με την ίδια έννοια, οι συνθήκες που προκαλούν το νεοελληνικό Τραύμα, η εξάρτηση, ο παρασιτισμός, η φτωχοποίηση, ο εις βάρος της χώρας διεθνής καταμερισμός της εργασίας, ο διεθνικός ρατσισμός, ο ρόλος μας ως περιφέρειας του καπιταλισμού, εν τέλει ο ίδιος ο διεθνής καζινοκαπιταλισμός, αποσιωπάται, αφού υπάρχει το «φάρμακο» menoumeuropex!"

"Οι επιπτώσεις από τις καραντίνες δεν έχουν προσμετρηθεί ακόμη: διέρρηξαν βίαια όλες τις κατεστημένες ομαλότητες, όλες τις σταθερές αναφορές του παρελθόντος αλλά και έσπρωξαν σε μια βουτιά αβεβαιότητας τις Οικογένειες Πασχόντων σε σχέση με το αύριο. Ενδεικτικά τριπλασιάστηκε η κλινική κατάθλιψη, τετραπλασιάστηκε η χρήση ναρκωτικών ενώ διαχύθηκαν τεράστια ποσοστά κοινωνικού άγχους. Δοκιμάστηκαν συμβιωτικές παραδόσεις αιώνων σαν ένας παγκόσμιος πόλεμος εκτός του το ότι αυτή τη φορά είμασταν όλες/οι στην ίδια πλευρά". Ευάγγελος Ασπρογέρακας Συμπρόεδρος ΔΣ της ΚΟΦΙΨΥ

 

 

"Η συνολική αποτίμηση της επίδρασης στην ψυχική υγεία ενός τόσο έντονου ψυχοπιεστικού παράγοντα όπως είναι οι καταστροφές που ζούμε, θα ολοκληρωθεί στα χρόνια που ακολουθούν. Το θέμα με την ψυχική υγεία είναι ότι τέτοιου είδους παράγοντες μπορούν να λειτουργήσουν απορρυθμιστικά ακόμα και εκ των υστέρων. Ακόμη και όταν η πηγή της πίεσης έχει απομακρυνθεί. Η Οικογένεια αν υποστηριχθεί, μπορεί να αποτελέσει το κύτταρο που θα συμβάλει στην αποκατάσταση μετά από μία τέτοια καταστροφή..." Ευαγγελία Καπετάνου, Συμπρόεδρος στο ΔΣ της ΚΟΦΙΨΥ

 

Η  Αναστασία από το δυναμικό σωματείο στην εκπαίδευση "Σκασιαρχείο", μας μετέφερε την εμπειρία της με τις ζοφερές εικόνες των ψυχικά τραυματισμένων παιδιών στα μεταναστευτικά Camps όπου "φιλοξενούνται" χωριστά από τις οικογένειές τους

 

Αθάνατο χιούμορ από τον Έφορο Οικονομικών της ΚΟΦΙΨΥ, Νίκο Ζαχείλα: "Δεν ξέρουμε για την εκδήλωση. Εμείς ήλθαμε για το τσίπουρο..."

 

"Υπάρχουν δομές στην χώρα μας όπου μπορούν να θεραπεύσουν τα μετατραυματικά σοκ;" Την ερώτηση διατυπώνει ο Σταμάτης Γκαβέτας ως εργαζόμενος με πολλές περγαμηνές στον χώρο της υγείας και όχι ως ο Παπαδιαμαντικός και Σκαριμπικός συγγραφέας: «Μεγάλο Φινάλε» 2016, «Grande Finale Ultimo» Νοέμβριος 2017, «Μικρό Ντεμπούτο» Οκτώβριος 2020, όλα τα βιβλία του στις εκδόσεις manifesto

Οι εκδόσεις Μανιφέστο, παρούσες στην εκδήλωση

"Το Δώρο της Σχέσης" του Αντώνη Ανδρουλιδάκη. "Ο κόσμος μας εξαρτάται από την βαρύτητα, που έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό σε σύγκριση με τις άλλες δυνάμεις στο σύμπαν: η βαρύτητα δεν έχει διττή φύση, δηλαδή μόνο έλκει, δεν απωθεί. Βάλτε τώρα στη θέση της λέξης «Βαρύτητα» την λέξη «Σύνδεση», ή την λέξη «Αγάπη», ή την λέξη «Έρωτας», ή την λέξη «Σχέση», και θα καταλάβετε τι θέλω να πω. Η αγάπη έλκει, δεν απωθεί. Ο έρωτας έλκει, δεν απωθεί. Η σχέση έλκει, δεν απωθεί. Είναι ένα δώρο ζωής, ένα υπαρξιακό δώρο, διαθέσιμο στον καθένα μας κάθε στιγμή".

Το όμορφο Fanclub του Αντώνη Ανδρουλιδάκη: "Παντού και Πάντα Αντώνης!!!"

Στελέχη της ΚΟΙΝΣΕΠ AthenSchool, εξηγούν την φιλοσοφία στην αμεσοδημοκρατική λειτουργία της. Πρόκειται για μία κοινωνική συνεταιριστική δομή εκπαίδευσης και έρευνας που έχει σκοπό να προωθήσει την ισότιμη και αυτόνομη σπουδή και έρευνα των πεδίων της θεωρίας, της τέχνης και της τεχνικής. Προκρίνει ως ορίζοντα, τα προτάγματα της άμεσης δημοκρατίας και της αυτονομίας σύμφωνα με τη σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη και των πολιτικών θεωρητικών της κοινωνικής οικολογίας και του ριζοσπαστικού μετασχηματισμού. Επίσης λειτουργεί και ως αποθετήριο γνώσης με την αρχειοθέτηση των σεμιναρίων και των εκδηλώσεων προκειμένου να δημιουργήσει ένα πεδίο ελεύθερης κριτικής, μάθησης και έρευνας...

από την Εξελεγκτική Επιτροπή ο Ιωάννης Ζαχείλας με εθελόντριες της ΚΟΦΙΨΥ...

"Μας άρεσε! Μας άρεσε και θα ξαναρθούμε..!" Ο πολυβραβευμένος ελληνιστής Θεόδωρος Παντούλας από τις εκδόσεις Μανιφέστο

 

"Στην ΚΟΦΙΨΥ μελετάμε προγράμματα ψυχοεκπαίδευσης για την φροντίδα στις μετατραυματικές καταστάσεις μετά από μία καταστροφή" μας λέει ο βετεράνος πολιτικός μηχανικός στον Τομέα της Αποκατάστασης των Φυσικών Καταστροφών και Έφορος Γραμματείας της ΚΟΦΙΨΥ, Αντώνης Μαυρογένης.

Νεανικά χαμόγελα: Ο Ιωάννης Ασπρογέρακας από το πιλοτικό πρόγραμμα των μαθητικών ραδιοφώνων της ΚΟΦΙΨΥ με νέες εθελόντριες και εθελοντές.  Θυμίζουμε ότι η ΚΟΦΙΨΥ ζητά από το Υπουργείο Υγείας να ενταχθεί το ραδιόφωνο ως ψυχοθεραπευτικό μέσο σε Δομές και ιδρύματα Ψυχικής Υγείας.

Περασμένες δέκα το βράδυ και οι συζητήσεις καλά κρατούν, συνοδεία εκλεκτού λευκού κρασιού και καταπληκτικών falafel δια χειρός Ευαγγελίας Καπετάνου..!

~~~

Οι κοινωνίες "οφείλουν να εφεύρουν" το Τραύμα

   Ιδού ένα απόσπασμα από τις θέσεις που διατύπωσε ο Κοινωνικός Στοχαστής και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της ΚΟΦΙΨΥ Αντώνης Ανδρουλιδάκης, ενδεικτικό του εκπληκτικού βάθους της σκέψης του: 

"...στο παγκοσμιοποιητικό φαντασιακό, εάν το Τραύμα συστήνει την κοινωνία, τότε οι κοινωνίες που δεν διαθέτουν κάτι τέτοιο «οφείλουν» να το εφεύρουν. Και όχι μόνο να το εφεύρουν αλλά και να το θεραπεύσουν, εισάγοντας αβασάνιστα τους «γενετικούς παράγοντες» ως βάση κατανόησης του ανθρώπινου «είναι» -δηλαδή, το νομικό και ιδεολογικό οπλοστάσιο των ατομικών δικαιωμάτων ως εξισορρόπηση κάποιου κατά τα λοιπά ανύπαρκτου Τραύματος- και την ακρωτηριασμένη κοινωνική ευθύνη -δηλαδή, την ανάθεση και την αντιπροσωπευτική ολιγαρχία- ως Δημοκρατία. Ακούγεται κάπως αστείο, αλλά η μοντέρνα Δύση και οι ντόπιοι εκπρόσωποι της, μας καλούν μανιωδώς εδώ και δεκαετίες να θεραπεύσουμε -υιοθετώντας τη δική τους θεραπεία- ένα Τραύμα που δεν έχουμε υποστεί. Μας ζητούν να εισάγουμε το Τραύμα τους για να θεραπεύσουμε ένα Τραύμα που ποτέ δεν είχαμε. Και έχουμε πεισθεί πια για τα καλά ότι αυτό είναι το μόνο γιατρικό. Και βασανιζόμαστε δεκαετίες ολόκληρες να εισάγουμε στο συλλογικό μας σώμα αυτό το Τραύμα ως την τέλεια θεραπεία. Τα μνημόνια και τα Lockdowns ίσως είναι η τελευταία θανατηφόρα δόση μας. Και αναρωτιέμαι αν θα αρκούσε η επίγνωση ότι το Τραύμα μας είναι ακριβώς αυτό που μας πλασάρουν για Θεραπεία».