"Εγω άλλον γνώρισα και άλλος αποδείχτηκε πως είναι ..."​

Αγαπητοί και αγαπητές φίλοι/ες, 

θερμός ο Ιούλιος και Περί Σχέσεων ο Λόγος..:   

 

   "Πόσες φορές άκουσα μέσα στις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες να λέγεται: «Εγώ άλλον άνθρωπο γνώρισα, κι άλλος στο τέλος αποδείχτηκε πως είναι…».

  Και αυτός ή αυτή που κάθε φορά το λέει πράγματι νιώθει απογοητευμένη, προδομένη, εγκαταλελειμμένη, καθώς ανεπίγνωστα της βυθίζεται μέσα στην απουσία της συνειδητότητας…

  Κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται: «Μα αφού το ξέρεις!... Πως απ’ την αρχή τον «νοίκιασες» τον σύντροφό σου με συναλλαγματικές τις υποσχέσεις της «αγάπης» του!»… Αφού μες την κραυγαλέας σου ανάγκη για αποδοχή –και την συγκεκαλυμμένη για απόρριψη- δεν κατάφερες ποτέ να δεις τον ίδιο ως πρόσωπο!»… Αφού ερωτεύθηκες την ελπίδα της δικής του «αγάπης»… «Αφού προτίμησες να κουτσοβολευτείς στο κλουβί των δικών σου καταπραϋντικών ψευδαισθήσεων, πως τώρα δεν καταλαβαίνεις ότι αν κάποιος πρόδωσε κάποιον, αυτός είσαι εσύ που κρέμασες τον εαυτό σου;…».

Ποιόν όμως εαυτό;

  Εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που έχει ανάγκη να διεκδικήσει όχι την αγάπη του άλλου, αλλά το προσωπικό του δικαίωμα στην διαπροσωπική αγαπητική αμοιβαιότητα και προσφορά.

  Ναι, η θλίψη που πολύ δικαιολογημένα νιώθεις, κι επιθυμείς να επεξεργαστείς στην ψυχοθεραπεία, συνδέεται με την υπεκφυγή ενός εν δυνάμει ενιαίου εαυτού.

  Ενός εαυτού που βαθιά γνωρίζει πως είναι φύσει ολόκληρος.

  Πως ο βασικός και αληθινός λόγος που κανείς χρειάζεται σύντροφο, δεν είναι για να προβάλει πάνω του τις μειονεξίες και την ανεπάρκειά του, ούτε να τον στραγγίξει υπαρξιακά, αλλά για να του δοθεί…"

 

 

Αυτό το καλό κείμενο που αναδημοσιεύουμε, 

έχει γραφεί από τον ψυχολόγο

 κο Γρηγόρη Βασιλειάδη

-Dr. Grigoris Vasileiadis, M.Sc. Ph.D. Psychologist, 

Private Practice Online Individual & Group Psychotherapy