Αποδόμηση και Ισοπέδωση

Η ισοπέδωση του ανθρώπινου νου*

    Το πολιτικό καθήκον κάθε επαναστατικού κινήματος πραγματικής χειραφέτησης ήταν πάντα, σύμφωνα με τα λόγια του Albert Camus, να "εμποδίσει την αποσύνθεση του κόσμου". Αναρωτιέται κανείς πώς θα χαρακτήριζε αν ζούσε σήμερα ο Camus ένα κίνημα, μια ιδεολογία που συνειδητά επαγγέλλεται την αποσύνθεση του κόσμου. Αυτό ακριβώς προωθεί το κίνημα της αφύπνισης ή αλλιώς woke**: το τέλος του δυτικού πολιτισμού. 

  Ο Pascal Bruckner, συγγραφέας του βιβλίου "Ένας Σχεδόν Τέλειος Ένοχος", λέει ότι μετά την Πτώση του Τείχους, μια νέα ιδεολογία προσπαθεί να "αντικαταστήσει αυτή των υποσχέσεων του υπαρκτού σοσιαλισμού, βασισμένη στη φυλή, το γένος, την ταυτότητα. Για τρεις θεωρίες, τη νεοφεμινιστική, την αντιρατσιστική και την αποαποικιακή, ο ένοχος είναι ο λευκός αρσενικός ετεροφυλόφιλος. Ούτε οι λευκές γυναίκες εξαιρούνται. Η υπεροχή του "ιθαγενούς" αφήνει και εκείνες στο έλεος της εκδικητικής μανίας".

   Στο βιβλίο "Woke Η Καθολική Αποδόμηση: Έθνος-Φύλο-Φυλή" μια συλλογή κειμένων για το κίνημα αυτό, διαβάζω: "Το κίνημα των woke, δηλαδή των "αφυπνισμένων", εκφράζει έναν μεσσιανισμό και μια φανατική προσήλωση στην ορθοπολιτική ορθοδοξία που παραπέμπει στις πιο σκοτεινές

 στιγμές ολοκληρωτικών καθεστώτων, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ θετικών και αρνητικών στοιχείων του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αποσιωπά το γεγονός ότι, παράλληλα με την αποικιοκρατία ή τον ρατσισμό, το ευρωπαϊκό πνεύμα επέτρεψε ταυτόχρονα και την αντιαποικιακή σκέψη, την κοινωνική, τη φεμινιστική, την οικολογική κριτική [...] Εξελίσσεται ένα κυνήγι μαγισσών που στοχοποιεί τη "λευκότητα" και τη δυαδικότητα των φύλων, εξισώνοντάς τα με το απόλυτο κακό. Παράλληλα, υποστηρίζεται πως το φύλο, ως βιολογική κατηγορία, δεν υπάρχει, αλλά αποτελεί κοινωνική κατασκευή. Επομένως, οι λευκοί άνδρες, άσχετα με πεποιθήσεις και κοινωνική θέση, είναι "αντικειμενικά" φορείς ενός διττού ρατσισμού: ενάντια στους έγχρωμους και στο γυναικείο φύλο.

    "Τα πάντα πρέπει να ερμηνεύονται υπό το πρίσμα της σύγκρουσης μεταξύ λευκών/μη λευκών, μεταξύ ανδρών/γυναικών, μεταξύ ετεροφυλόφιλων/ομοφυλόφιλων, μεταξύ παραδοσιακής κουλτούρας και απόρριψής της. Ακόμη και η κοινωνική δικαιοσύνη δεν ερμηνεύεται πλέον σε συνάρτηση με την ταξική πραγματικότητα των ατόμων, αλλά σε σχέση με το χρώμα του δέρματος ή τη σεξουαλική επιλογή τους. Ένοχος και ο λευκός εργάτης. Αποφασιστικό ρόλο στο woke διαδραματίζει το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού. Η θεωρία του φύλου ως κοινωνικής κατασκευής επιχειρεί να διαλύσει όλες τις ταυτότητες. Το πανεπιστήμιο αποτελεί βασικό φορέα και εργαστήριο της επανάστασης των φύλων και των φυλών".

   Η κατάσταση φαίνεται να έχει ξεφύγει στις δημόσιες υπηρεσίες των ΗΠΑ και του Καναδά και στα δυτικά πανεπιστήμια, καθώς άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους αν έχουν αντίθετη άποψη ή απλώς μια φράση τους προκάλεσε "δυσφορία" σε κάποιον. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτόματα εξαπολύεται ένα κυνηγητό μέχρι τελικής πτώσης. Φοιτητές, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς κ.ά. υποβάλλονται στο βασανιστήριο της cancel culture μέχρι να ζητήσουν ταπεινωμένοι δημόσια συγγνώμη. Οι νόμοι που έχουν περάσει στη Βόρεια Αμερική και σε αρκετές χώρες της Δυτικής Ευρώπης, υπαγορευόμενοι από την πολιτική ορθότητα, (ντιρεκτίβες για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι, να μιλάς κ.λπ. που θυμίζουν το 1984 του Orwell), είναι αμείλικτοι. Στο μεταξύ, όλα σχεδόν τα πνευματικά επιτεύγματα της Δύσης τελούν υπό διωγμό. Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Όμηρος, Σαίξπηρ, Μολιέρος, Γκαίτε κ.ά. θεωρούνται ρατσιστές.

   "Σε μεγάλα πανεπιστήμια, όπως το Princeton, καταργείται η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και λατινικών, ως εργαλεία ρατσισμού. Στο Yale δεν θα διδάσκεται η Ιστορία της Τέχνης, παρά μόνο ως αφετηρία για ζητήματα φύλου, τάξης, φυλής...", λέει o Γιώργος Πανόπουλος στο βιβλίο του "Woke Culture: Η Βαρβαρότητα της "Σωστής Πλευράς"της Ιστορίας", και συνεχίζει: "Αυτή τη φορά η επίθεση δεν έρχεται από τη νεοφιλελεύθερη δεξιά ή ακροδεξιά, αλλά από τους "προοδευτικούς", οι οποίοι στην πραγματικότητα εξυπηρετούν τέλεια το νεοφιλελεύθερο σύστημα.
    "Το λογικό συμπέρασμα της αποδομητικής θεωρίας που σαρώνει τον δυτικό κόσμο είναι, με λίγα λόγια, ότι πρέπει να τελειώνουμε με τον δυτικό πολιτισμό. Τα πάντα πρέπει να καταρρεύσουν, να αποδομηθούν, να καταστραφούν [...] Οι woke είναι εναντίον των γυναικών αποκαλώντας τες "ανθρώπους με έμμηνο ρύση"

, εναντίον των εργαζομένων που τους θεωρούν ξενοφοβικούς και απολίτιστους. Ονειρεύονται φυλετικές συγκρούσεις, αντί να σχεδιάζουν μια μεταφυλετική κοινωνία".
    Το κίνημα αυτό απέκτησε τεράστια δύναμη και φαίνεται ότι στηρίχθηκε από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο. Και να ο λόγος: Η Anne de Guigné γράφει στο βιβλίο της "Woke Καπιταλισμός, Όταν η Επιχείρηση Υπαγορεύει το Καλό και το Κακό": "Η ελβετική τράπεζα Crédit Suisse συνέταξε τον Δεκέμβριο του 2020 την έκθεση LGBT 350. Αυτή, θεωρώντας ότι ένα ποσοστό 5%-10% του πληθυσμού είναι ΛΟΑΤΚΙ+ και ότι έχει παρόμοιες καταναλωτικές συνήθειες με τους μη ΛΟΑΤΚΙ+, καταλήγει ότι η αγοραστική δύναμη των ΛΟΑΤΚΙ+ αντιπροσωπεύει περίπου 2,7-5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια της ομάδας G20. Δηλαδή, αν ήταν οικονομία, θα ήταν η τρίτη ή τέταρτη στον κόσμο".
   "Οι εταιρείες", γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος "έχουν κάθε λόγο να δημιουργούν νέους πελάτες, οπότε ναι, "τι θέλεις να είσαι"; Άντρας, γυναίκα, τρανς, δέντρο, σκυλί, μωρό; Μπορείς, αρκεί να το δηλώσεις. Το Facebook δίνει μία από 56 σεξουαλικές ταυτότητες. Ούτε φύση, ούτε πολιτισμός, όλα είναι θέμα προσωπικών επιλογών, με αποτέλεσμα ένα σουπερμάρκετ ταυτοτήτων. Εμπρός να δημιουργήσουμε ένα, δύο, χίλια νέα γκέτο. Δεν υπάρχουν άντρες και γυναίκες, υπάρχουν άτομα. Οι γέφυρες με τους άλλους ανθρώπους ανατινάζονται, οι δεσμοί καταλύονται, η αποξένωση θεριεύει...".
   Τη λύση προτείνει ο φιλόσοφος Michel Onfray: "Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την ευγενή και έντιμη πάλη ενάντια στις ηλιθιότητες που απειλούν κάποια μέρα να γίνουν νόμος". 

 

 

~~~

 

* "Η ισοπέδωση του ανθρώπινου νου" της Φλώρας Τζημάκα, συμβούλου έκδοσης του περιοδικού ELLE. Αναδημοσίευση από την έγκριτη εφημερίδα Capital.gr

 

** Woke: είναι νεολογισμός, ένα αγγλικό επίθετο που σημαίνει «επαγρύπνηση εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων». Πλέον, ο όρος φέρεται να έχει αρνητική χροιά στον δυτικό κόσμο, ενώ η κουλτούρα που προωθείται γύρω από την συγκεκριμένη πολιτική, κατηγορείται ως υπερβολική και πολλές φορές παραβιαστική ως προς την ελευθερία του λόγου. 

   Επίσης, η woke κουλτούρα κατηγορείται ότι έχει χρησιμοποιηθεί από το σύστημα, με σκοπό να προωθήσει νεοφιλελεύθερες πολιτικές, καμουφλαρισμένες με πολιτικές δικαιωματισμών και προώθησης διάφορων κοινωνικών ομάδων (όπως ΛΟΑΤΚΙ+, φεμινίστριες, ακτιβιστές του BLM, vegan, κ.α.) 

 

Μπορεί να επανέλθει η μνήμη στην άνοια;

 

  Επιστήμονες από το αμερικανικό Ινστιτούτο Έρευνας για τη Γήρανση Buck ανακαλύπτουν πιθανό τρόπο επιδιόρθωσης της μνήμης σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ.

   Αν και τα πρόσφατα εγκεκριμένα φάρμακα για το Αλτσχάιμερ υπόσχονται κάποια επιβράδυνση της καταστροφής της μνήμης εξαιτίας της νόσου, οι υπάρχουσες θεραπείες δεν είναι καθόλου αποτελεσματικές σε ότι αφορά στην ανάκτηση της μνήμης.

   Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε μια πρωτεΐνη που ονομάζεται KIBRA και βρίσκεται στα νεφρά και στον εγκέφαλο. Στον εγκέφαλο εντοπίζεται κυρίως στις συνάψεις, δηλαδή στις συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων, που επιτρέπουν τον σχηματισμό και την ανάκληση των αναμνήσεων. 

   Μοντέλο της κυτταρικής λειτουργίας του KIBRA. Το KIBRA αλληλεπιδρά άμεσα με την δενδρίνη, τη συναπτοποδίνη (SYNPO) και το PATJ και το aPKC (κόκκινα βέλη). Έτσι, το KIBRA θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως συνδετικό μόριο μεταξύ των πρωτεϊνών πολικότητας και των συστατικών του κυτταροσκελετού (ακτίνη,-ακτινίνη, CD2AP, συναπτοποδίνη και δενδρίνη), ρυθμίζοντας έτσι την κινητικότητα των ποδοκυττάρων.

   Όπως διαπίστωσαν, οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ παρουσιάζουν ανεπάρκεια της KIBRA. Επίσης, εντόπισαν ότι αυτή η πρωτεΐνη μπορεί να αντιστρέψει την εξασθένηση της μνήμης που σχετίζεται με το Αλτσχάιμερ και ότι διασώζει μηχανισμούς που προάγουν την ανθεκτικότητα των συνάψεων.

Βελτίωση της μνήμης

   Οι ερευνητές υποστηρίζουν σε δημοσίευσή τους στο περιοδικό «The Journal of Clinical Investigation» ότι η KIBRA θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για τη βελτίωση της μνήμης μετά την έναρξη της απώλειας μνήμης, παρόλο που η τοξική πρωτεΐνη Ταυ που προκάλεσε τη βλάβη παραμένει.

Δομή της ανθρώπινης KIBRA

   «Η μείωση των τοξικών πρωτεϊνών είναι φυσικά σημαντική, αλλά η επιδιόρθωση των συνάψεων και η βελτίωση της λειτουργίας τους είναι ένας άλλος κρίσιμος παράγοντας που θα μπορούσε να βοηθήσει. Με αυτό τον τρόπο πιστεύω ότι αυτό θα έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στο μέλλον», δηλώνει η επίκουρη καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Buck, Τάρα Τρέισι, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

   Εν τω μεταξύ δημοσιεύουμε αυτές τις χρήσιμες εικόνες για την σωστή συμπεριφορά μας προς τα αγαπημένα μας πρόσωπα με άνοια.

 

Προς την Δυστυχία και το «Κοινωνικό Πρόδρομο της Τρέλας», έρευνα

Η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα σήμερα

  Κοινωνική έρευνα ΕΝΑ

Ποια συναισθήματα κυριαρχούν σήμερα; 

  Ποια είναι η αντίληψη για την ποιότητα ζωής; 

  Τί γίνεται στην Δημόσια Υγεία;

  Πώς αξιολογείται η εκπαίδευση;

  Επαρκεί το διαθέσιμο εισόδημα;   

  Πόσο «ακριβή» είναι η στέγη και η ενέργεια; 

  Πώς αποτιμώνται τα μέτρα κυβερνητικής στήριξης; 

   Με αυτά τα ερωτήματα-βασικούς πυλώνες το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ επιχειρεί να συλλέξει πρωτογενές υλικό που αποτυπώνει τάσεις και η ερμηνεία του αναδεικνύει φαινόμενα που χαρακτηρίζουν τις συνθήκες ζωής στην Ελλάδα σήμερα, επιτρέποντας και τη σύγκριση με προγενέστερες χρονικές περιόδους. Στο πλαίσιο αυτό, τo ΕΝΑ, σε συνεργασία με την εταιρεία Prorata, διεξήγαγε μεγάλη ετήσια πανελλαδική κοινωνική έρευνα, συνεχίζοντας ένα ερευνητικό εγχείρημα που εγκαινίασε στα τέλη του 2022 όπου περιλαμβάνεται η διερεύνηση στάσεων και αντιλήψεων των πολιτών που αφορούν την καθημερινότητά τους και την ποιότητά ζωής τους. 

   «Καθημερινά» ερωτήματα που απασχολούν οικογένειες, εργαζόμενους και γενικότερα όλη την κοινωνία, μετουσιώθηκαν σε ερευνητικά ερωτήματα και αποτελούν ένα από τα πολλά εργαλεία του Ινστιτούτου για την ολοκληρωμένη προσέγγιση που υιοθετεί για την εκπόνηση στοχευμένων προτάσεων εφαρμόσιμων πολιτικών.

 

I. Συναισθήματα

   Πιο συγκεκριμένα, όπως αναδεικνύουν και τα σχετικά ευρήματα, στα συναισθήματα κυριαρχούν τα αρνητικά: απογοήτευση (50%)  και θυμός (38%), ενώ μόλις τέταρτη και έκτη επιλογή είναι η αισιοδοξία (15%) και η ελπίδα (13%) αντίστοιχα.

   Σε σύγκριση με την αντίστοιχη έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2022, είναι σημαντικό ότι το αίσθημα απογοήτευσης εμφανίζεται αυξημένο, δηλαδή επιδεινωμένο, σήμερα κατά 9 μονάδες (41% τότε), ενώ το αίσθημα ελπίδας μειωμένο κατά 4 μονάδες (τότε).

   Σε γενικές γραμμές, η έρευνα δείχνει ότι για το 2024 οι ερωτώμενοι απάντησαν ότι βρίσκονται ακόμη πιο μακριά από μια «καταπληκτική ποιότητα ζωής» -για να θυμηθούμε μια έκφραση που είχε λάβει κεντρική θέση στον δημόσιο διάλογο πριν από δύο περίπου χρόνια-, και μάλλον πιο κοντά σε μια συνολικότερη υποβάθμιση. Αν κάνει κανείς μια παράλληλη ανάγνωση των ευρημάτων της έρευνας του ΕΝΑ με την Παγκόσμια Έκθεση Ευτυχίας για το 2024 [1], θα διαπιστώσει ότι χρειάζονται συλλογικές ενέργειες και συστηματικές πολιτικές για την αλλαγή του κλίματος. Η εν λόγω έκθεση μετράει, με βάση τις υποκειμενικές αξιολογήσεις των συμμετεχόντων και συμμετεχουσών σε αυτή, το πόσο ευτυχισμένοι είναι οι Έλληνες. 

Η Ελλάδα είναι 64η μεταξύ 140 χωρών.

 

II. Ποιότητα ζωής και σημαντικότερα προβλήματα σήμερα

   Η ποιότητα ζωής, λοιπόν, κρίνεται ως υποβαθμισμένη (43%) και ασφυκτική/πιεστική (30%) και μάλιστα σε σύγκριση με την προηγούμενη έρευνα παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι μια νέα κατηγορία που προστέθηκε στην τρέχουσα έρευνα, η απάντηση «υποβαθμισμένη» υπερκερνά με μεγάλη διαφορά τη δεύτερη απάντηση «ασφυκτική/πιεστική» που ήταν η κυρίαρχη τότε.

   Το σημαντικότερο πρόβλημα στη χώρα φαίνεται να είναι η ακρίβεια (70%), οι χαμηλοί μισθοί/συνθήκες εργασίας (29%), η υγεία/συνθήκες περίθαλψης εκτός COVID-19 (29%).

   Σε έναν χρόνο από σήμερα, εκτιμάται ότι η κατάσταση της χώρας θα έχει χειροτερεύσει (55%), θα είναι η ίδια (28%), θα έχει βελτιωθεί (15%).

   Η έρευνα επιχειρεί να αποτυπώσει και ένα αίσθημα δυσφορίας που συχνά αναφέρεται και στη δημόσια συζήτηση ως διαπίστωση ότι η «κατάσταση χειροτερεύει». Το 60% των ερωτηθέντων νιώθει ότι η δική του γενιά περνά πιο δύσκολα από εκείνη των γονιών του.

 

III. Εργασιακές συνθήκες

Το κλίμα δυσαρέσκειας και «ασφυξίας» συνεχίζεται και στον εργασιακό τομέα, Το 1/3 (33%) έχει σκεφθεί να παραιτηθεί από την εργασία του τουλάχιστον μία φορά εντός του 2024.

 

   Γιατί; Γιατί δεν είναι ικανοποιημένο σε σχέση με όσα προσφέρει (42%) ή σε σχέση με τα προσόντα του (36%), από τις συνθήκες εργασίας (20%), γιατί δεν υπάρχουν προοπτικές ανέλιξης (15%).

   Το 54% δηλώνει δυσαρεστημένο και πολύ δυσαρεστημένο από τις αποδοχές του και μόλις το 15% ικανοποιημένο και πολύ ικανοποιημένο, ποσοστά που βρίσκονται στα ίδια επίπεδα με τα αντίστοιχα της προηγούμενης έρευνας, κάτι που δείχνει ότι δεν υπάρχει αίσθηση βελτίωσης, παρά τις ονομαστικές αυξήσεις αποδοχών που καταγράφονται στις επίσημες στατιστικές μετρήσεις.

 

IV. Μέτρα κυβερνητικής στήριξης

   Το 77% πιστεύει ότι οι επιδοματικές ενισχύσεις που δόθηκαν το 2023 δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του πληθυσμού και το 72% ότι δεν έχει βοηθηθεί από αυτές σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και μάλιστα τη στιγμή που η ακρίβεια αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

   Σε σύγκριση με την έρευνα της προηγούμενης χρονιάς, στην οποία οι ερωτώμενοι κλήθηκαν να απαντήσουν αν οι επιδοματικές ενισχύσεις εκείνης της περιόδου (για την ενέργεια) είχαν βοηθήσει την οικονομική κατάστασή τους, στη φετινή έρευνα, οι αρνητικές εκτιμήσεις έχουν αυξηθεί (71% τότε).

 

V. Κόστος ζωής και επάρκεια εισοδημάτων

   Άλλη μία αρνητική καταγραφή που συνεχίζεται από την προηγούμενη έρευνα είναι μεταξύ του κόστους ζωής και της επάρκειας των εισοδημάτων. Συγκεκριμένα, το 73% δεν αποταμιεύει, επίπεδο αντίστοιχο του περυσινού.

   Μεταξύ όσων πληρώνουν ενοίκιο, το 80% κρίνει ότι το μίσθωμα είναι υψηλό σε σχέση με το εισόδημά του και μάλιστα καταγράφεται αύξηση 10 μονάδων σε σχέση με την αντίστοιχη ερώτηση στην περυσινή έρευνα δεδομένο που παραπέμπει στην ανάγκη υλοποίησης πρόσθετων παρεμβάσεων.

   Επιπλέον, από το γεγονός ότι το 92% θεωρεί ακριβό το κόστος ενέργειας σε σχέση με το μηνιαίο καθαρό εισόδημά του και το 75% θεωρεί την πολιτική της κυβέρνησης (σ.σ. χρωματιστά τιμολόγια) ως μη επαρκή για την αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων της ενεργειακής κρίσης το ενεργειακό κόστος εμφανίζεται μάλλον «δυσβάσταχτο» σε σχέση με το μηνιαίο εισόδημα για την πλειοψηφία.

   To 64% πιστεύει ότι η ενεργειακή μετάβαση θα αυξήσει το κόστος ενέργειας στο μέλλον.

 

VI. Αξιολόγηση δημόσιων πολιτικών

   Την πιο αρνητική αξιολόγηση -λίγο/καθόλου αποτελεσματικές- λαμβάνουν οι πολιτικές στην παιδεία (88%), στην υγεία (87%), στην ασφάλεια (85%), στην κοινωνική πρόνοια (83%), στην οικονομία και στο περιβάλλον (από 76%). Την πιο θετική αξιολόγηση -λίγο/πολύ αποτελεσματικές- έχουν ο τουρισμός (55%) και η  εξωτερική πολιτική (41%)

   Η εμπιστοσύνη στο ΕΣΥ είναι μία ακόμη ανησυχητική ένδειξη, καθώς το 51% δεν έχει εμπιστοσύνη στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.

   Το 66% δηλώνει δυσαρεστημένο και πολύ δυσαρεστημένο από το ΕΣΥ και μόλις το 10% ικανοποιημένο και πολύ ικανοποιημένο.

   To 77% θεωρεί -σίγουρα ναι και μάλλον ναι- υψηλό το κόστος που καταβάλλει για την υγεία στην Ελλάδα σε σχέση με το καθαρό μηνιαίο εισόδημά του.

   Το 58% είναι μη ικανοποιημένο -δυσαρεστημένο και πολύ δυσαρεστημένο- από το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα (δημόσια/ιδιωτική εκπαίδευση και ΑΕΙ).

   Μεταξύ όσων έχουν παιδιά, το 84% θεωρεί -μάλλον ναι και σίγουρα ναι- υψηλό το κόστος που καταβάλλει για τη εκπαίδευση στην Ελλάδα.

   Το 49% διαφωνεί και το 45% συμφωνεί με τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα για τη φοίτηση στα οποία θα καταβάλλονται δίδακτρα.

 

VII. Ελεύθερος χρόνος και διακοπές

   To 48% δεν πήγε διακοπές το καλοκαίρι του 2023, ποσοστό ελαφρώς μειωμένο, βελτιωμένο δηλαδή, σε σχέση με το αντίστοιχο της περυσινής έρευνας, αλλά και πάλι με τον έναν στους δύο ερωτώμενους να δηλώνει αδυναμία πραγματοποίησης καλοκαιρινών διακοπών.

 

Καταληκτικά σχόλια

   Από τα παραπάνω προκύπτει η κυριαρχία απογοήτευσης για τους υλικούς όρους και την ποιότητα ζωής στην Ελλάδα σήμερα και μια κατά βάση αρνητική αξιολόγηση των ασκούμενων δημόσιων πολιτικών. Παράλληλα αναδεικνύεται μη ικανοποίηση για βασικούς πυλώνες της κοινωνικής ζωής και οργάνωσης, όπως το ΕΣΥ και η δημόσια εκπαίδευση, για τους οποίους οι ερωτώμενοι απαντούν ότι οι υπηρεσίες που απολαμβάνουν δεν είναι ικανοποιητικές την ώρα που ήδη αισθάνονται ότι καταβάλλουν δυσανάλογα με το εισόδημά τους κόστη για αυτές.      

   Αυτές οι συνθήκες που αποτυπώνονται στην συγκεκριμένη έρευνα, αν διαβαστούν από κοινού και με άλλες που έχουν πραγματοποιήσει το ΕΝΑ και η Prorata τα προηγούμενα χρόνια αλλά και σχετικά πρόσφατα, αντανακλούν μια ευρύτερη τάση αποσυνοχής που εδράζεται σε υλικούς όρους και μετουσιώνεται σε κρίση ευρύτερη κρίση εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς τους θεσμούς της.

Να συσταθούν άμεσα οι Επιτροπές Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ψυχικά Πασχόντων

Βαρυσήμαντη συνέντευξη του Γιάννη Αλεξάκη

Ο δικηγόρος Γιάννης Αλεξάκης, βετεράνος στις μάχες των δικαιωμάτων των Ψυχικά Πασχόντων και μαχόμενο μέλος της Ειδικής Επιτροπής Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές όσο αυτή λειτουργούσε.

  Ο συνήγορος στα μετερίζια των παθών της Ψυχικής Υγείας και μαχόμενος δικηγόρος Γιάννης Αλεξάκης πάντοτε μας βοηθά με το να εκλαϊκεύει τις σύνθετες νομικές έννοιες και να αποκαλύπτει τις κρυφές πτυχές τους και έτσι να μπορούμε να λαμβάνουμε τα μέτρα μας. Θυμίζουμε ότι ο Ιωάννης Αλεξάκης ως μέλος -της ουσιαστικά καταργημένης πια- Ειδικής Επιτροπής Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές είχε προστρέξει με την υπεύθυνη νομικά στάση του σε πλείστες περιπτώσεις προσφυγών από πάσχοντα πρόσωπα. 

  Έτσι ο σύλλογός μας η ΚΟΦιΨΥ, ζητά την ενεργοποίηση του άρθρου 7 του ν. 4461/2017, για τη σύσταση επταμελών Επιτροπών Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ληπτών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας σε κάθε Περιφερειακή Διοίκηση Τομέων Ψυχικής Υγείας (Πε.Δι.Το.Ψ.Υ.), για την εποπτεία και τον έλεγχο της προστασίας των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχικές διαταραχές σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

  Αφορμή της συνέντευξης είναι οι συνέπειες της απόφασης του υπουργού υγείας για την συγχώνευση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε έναν ενιαίο φορέα. Εμείς ως ΚΟΦΙΨΥ γνωρίζουμε καλά ότι υποβαθμίζονται διαρκώς οι εναπομείνασες μονάδες, αδυνατώντας λόγω της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης να προσφέρουν καλές και ποιοτικές υπηρεσίες προς τους/ις πάσχοντες/ουσες. 

   Επίσης η κατάργηση των υπαρχουσών δομών οδηγεί σε αδιέξοδο τις διαρκώς ογκούμενες λαϊκές ανάγκες για περίθαλψη αποκλείοντας τα πρόσωπα που βρήκαν στήριξη και ανακούφιση σε αυτές τις δομές.

 

~~~ 

 Η συνέντευξη*

Κύριε Αλεξάκη, αρχίζοντας την κουβέντα μας, θα ήθελα να σας ρωτήσω πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών ατόμων;

   Κάποια στιγμή κατά την άσκηση της δικηγορίας, εντελώς τυχαία, ήρθα σε επαφή με ψυχικά ασθενείς. Σύντομα διαπίστωσα ότι οι ψυχικά ασθενείς είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι, και γι’ αυτό εκμεταλλεύσιμοι. Το κοινωνικό στίγμα δε, που τους ακολουθεί από τη στιγμή της διάγνωσης της νόσου και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ή όπως οι ίδιοι οι ασθενείς λένε: «μια φορά τρελός, πάντα τρελός», καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, την εξουσία και τις Αρχές. Τολμώ να πω, ότι ανάλογη αντιμετώπιση έχουν και από αρκετούς επαγγελματίες της κυρίαρχης ψυχιατρικής πρακτικής, της στενά βιολογικής και άκρως κατασταλτικής. Διαπίστωσα, επίσης, την κατάφωρη καταπάτηση των ατομικών τους δικαιωμάτων ακόμη και εκείνων που χαρακτηρίζονται βασικά δικαιώματα, όπως είναι λ.χ. η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας, οι αναγκαστικές καθηλώσεις που ανερυθρίαστα αποκαλούνται «ιατρικές πράξεις», η στέρηση της ελεύθερης επικοινωνίας, αλλά και της ικανότητας για δικαιοπραξία κ.ά. Και να σκεφτείτε, πως υποβάλλονται σ’ όλες αυτές τις στερήσεις πάντα στο όνομα της «θεραπείας» τους. Διαπιστώνοντας, λοιπόν, την τραγική θέση των ψυχικά ασθενών στην ελληνική κοινωνία, θέλησα να σταθώ πλάι τους, μαζί με άλλες αλληλέγγυες ομάδες, για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους. Νομίζω πως το λειτούργημά μου ως δικηγόρου βρήκε μια νέα προοπτική, απαλλαγμένη ίσως από ορισμένες αρνητικές πτυχές της ενεργού δικηγορικής δράσης σε άλλους τομείς.

  Έχοντας παρακολουθήσει τις δημοσιεύσεις σας, έχω διαπιστώσει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της ακούσιας νοσηλείας και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ψυχικά ασθενείς στη χώρα μας.

  Πράγματι, η ακούσια νοσηλεία, δηλαδή η στέρηση της ελευθερίας και στη συνέχεια η αναγκαστική θεραπεία, είναι μία εξαιρετικά τραυματική εμπειρία για τους ψυχικά πάσχοντες. Είναι αλήθεια ότι, αρκετές φορές η ακούσια νοσηλεία επιβάλλεται από τις συνθήκες. Ωστόσο, κάποιες φορές χρησιμοποιείται από τους οικείους του πάσχοντα ως μέσον χειραγώγησης, εκμετάλλευσης ή και εκδίκησης. Όμως, η διαδικασία με την οποία υλοποιείται η ακούσια εξέταση και νοσηλεία, παρά τις εκάστοτε πομπώδεις εξαγγελίες των αρμοδίων υπουργών αλλά και τις αναφορές στο νόμο περί σεβασμού της προσωπικότητας του ψυχικά πάσχοντα, καταπατά βάναυσα τα ατομικά του δικαιώματα και αντιμετωπίζεται σαν εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου, αφού η όλη διαδικασία υλοποιείται από τις αστυνομικές αρχές. Για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ επιτρέψτε μου να σας περιγράψω εν συντομία τις συνθήκες με τις οποίες υλοποιείται η εισαγγελική εντολή περί ακούσιας εξέτασης και νοσηλείας: ο ασθενής αναζητείται από τις αστυνομικές αρχές, αν δεν υπάρχει διαθέσιμο περιπολικό για την μεταφορά του στο εφημερεύον νοσοκομείο, προσάγεται στο αστυνομικό τμήμα, όπου κρατείται στο κρατητήριο μέχρις ότου βρεθεί διαθέσιμο περιπολικό, στη συνέχεια με περιπολικό και συνοδεία αστυνομικών οδηγείται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο. Αντιλαμβάνεστε πόσο επιβαρύνει η διαδικασία αυτή την ήδη βεβαρημένη ψυχική υγεία του ασθενούς; Ας μην αναφερθώ στις συνθήκες που βιώνει ο ψυχικά ασθενής που νοσεί σε νησί και πρέπει να μεταφερθεί ακούσια σε νοσοκομείο των Αθηνών.

Και όπως είπε ένας φίλος και συνάδελφος, η ψυχική πάθηση είναι η μόνη ασθένεια που απαιτεί να συνοδεύεται ο ασθενής από δικηγόρο. Δυστυχώς.

   Σε σχέση με την ψυχιατρική μεταρρύθμιση που συζητείται έντονα, τι έχετε να πείτε;

   Πρέπει να γίνουν πολλά βήματα ακόμα για να μπορούμε να μιλάμε για ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Η ψυχιατρική που ονειρευόμαστε απέχει πολύ από το σήμερα. Σε ένα σύστημα που παράγει διαρκώς «περιττούς» ανθρώπους ο ψυχικά ασθενής είναι ένας άρρωστος χωρίς δικαιώματα και ενδιαφερόμαστε κυρίως για την καταστολή του συμπτώματός του και όχι για τη σωστή του ανάγνωση. Ονειρευόμαστε μια ψυχιατρική που δεν αποκλείει ούτε τιμωρεί τον ασθενή αλλά τον κατανοεί και τον στηρίζει. Πως πρέπει να δεις τον ασθενή συνολικά, ως Όλο. Να έχει κατοικία, απασχόληση, εισόδημα, όπως έχουν αναφερθεί πολλοί προοδευτικοί ψυχίατροι, όπως λ.χ. ο Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου κ.ά. Μάλιστα, σε ομιλία του ο ψυχίατρος Γιώργος Κοκκινάκης, είχε αναφέρει:

  «Τα τελευταία 30 χρόνια δεν υπάρχει πιο χρησιμοποιημένη λέξη από τον όρο ψυχιατρική μεταρρύθμιση και δεν υπάρχει λέξη με μεγαλύτερη αμφισημία η και πολυσημία. Στη δεκαετία του '80 μετά το σκάνδαλο της Λέρου όπου απεκαλύφθη το Βατερλό της Ελληνικής ψυχιατρικής και των ψυχιάτρων ήταν δύσκολο -πολύ δύσκολο- να πάρει κανείς θέση υπέρ της κρατούσας ψυχιατρικής και ενάντια στην ανάγκη μεταρρύθμισης. Έτσι όλοι τοποθετήθηκαν στην πλευρά της μεταρρύθμισης. Πώς εννοούσαμε και πως εξακολουθούμε να εννοούμε όμως εμείς την ψυχιατρική μεταρρύθμιση; Με απλά λόγια: Όταν λέμε ψυχιατρική μεταρρύθμιση εννοούμε τη δημιουργία κοινοτικών δομών σε κάθε ψυχιατρικό τομέα, που θα αντικαταστήσει τη μονόπλευρη και ατελέσφορη αντιμετώπιση της ψυχικής νόσου με μία ολιστική αντιμετώπιση και με μία συνολική φροντίδα, που δεν θα εξαντλείται σε μία καλή φαρμακευτική η ψυχοθεραπευτική αγωγή αλλά θα περιλαμβάνει και την μέριμνα για το πώς θα ζήσει ο άρρωστος άνθρωπος, με τι εισόδημα, τι εργασία, τι δικαιώματα κλπ. Το πλέγμα κοινοτικών δομών σε κάθε ψυχιατρικό τομέα χωρίς δικαίωμα παραπομπής έχει καθήκον να αντιμετωπίζει κάθε ψυχιατρικό αίτημα χωρίς παραπομπές, χωρίς επιλογές. Αλλά επειδή το ουσιαστικό υποκείμενο κάθε νέας συμπεριφοράς είναι ο άνθρωπος, εδώ είναι το πρόβλημα. Ο όρος ψυχιατρική μεταρρύθμιση μπορεί να είναι και παραπλανητικός καλύτερα έπρεπε να λέγαμε μεταρρύθμιση της ψυχιατρικής, αλλαγή της ψυχιατρικής, αλλαγή του ψυχιατρικού επιστημονικού υποδείγματος, αλλαγή δηλαδή του ψυχιατρικού σκέπτεσθαι και του ψυχιατρικού πράττειν».

   Πιστεύετε δηλαδή ότι στη χώρα μας δεν παρέχεται η δέουσα προσοχή και φροντίδα, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται οι ψυχικά ασθενείς ως πολίτες β’ κατηγορίας;

   Δυστυχώς, όπως σας ανέφερα και στην αρχή της συζήτησής μας, το στίγμα καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ψυχικά πάσχοντες από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, την εξουσία, τις Αρχές και από ορισμένους επαγγελματίες ψυχικής υγείας.

   Πράγματι, παρά τα τόσα συνέδρια και ημερίδες που συχνά πραγματοποιούνται με θέμα το στίγμα και τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, οι ψυχικά ασθενείς συμβαίνει να αντιμετωπίζονται ως πολίτες β’ κατηγορίας. Εννοείται πως συμβαίνει αυτό, όπως υπάρχει ρατσισμός σε τόσα θέματα, έτσι υπάρχει ακόμα έντονος ρατσισμός και απέναντι σε άτομα με ψυχικές νόσους.

   Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση ωθεί τον ψυχικά ασθενή, όπως προανέφερα, και η κρατούσα ψυχιατρική, στενά βιολογική και άκρως κατασταλτική.

   Αλλά και η δικαιοσύνη αντιμετωπίζει, υπό το πρίσμα του στίγματος, του ψυχικά ασθενείς ως πολίτες β’ κατηγορίας. Ενδεικτικά να σας πω, ότι οι δίκες που αφορούν την ακούσια νοσηλεία προβλέπεται από το νόμο να συζητηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα από τον εγκλεισμό, ωστόσο προσδιορίζονται να συζητηθούν μήνες αργότερα. Η συζήτηση της υπόθεσης δε γίνεται κατά κανόνα ενώπιον δικαστή, που απασχολείται με αρμοδιότητες ανακριτού, επιφορτισμένου με πληθώρα σοβαρών ποινικών υποθέσεων. Μάλιστα πολλές φορές η δίκη γίνεται ενώ ο ασθενής έχει λάβει ήδη εξιτήριο. Το χρονικό διάστημα των μηνών που μεσολαβεί μέχρι την έκδοση της απόφασης, ο ασθενής παραμένει παράνομα ακούσια νοσηλευόμενος.

   Διακρίνω μια απογοήτευση στα λόγια σας. Πώς πιστεύετε ότι αντιμετωπίζεται η ψυχική υγεία από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες;

   Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στη σημερινή πολιτική ηγεσία, η οποία λειτουργεί πελατειακά, και μεθοδικά αποσκοπεί στην απεξάρθρωση του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας εν γένει και την πλήρη ιδιωτικοποίησή της. Η υποστελέχωση και υποχρηματόδοτηση των δημόσιων ψυχιατρείων και νοσοκομείων, οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση, Δυστυχώς, ναι, πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν την ψυχική υγεία ως κόστος και εμπόρευμα.

   Να σημειώσω εδώ ότι φτωχοποίηση της χώρας μας, οι κακές συνθήκες διαβίωσης, η ανεργία κ.λ.π., παίζουν το ρόλο του «κοινωνικού προδρόμου της τρέλας», όπως έχει λεχθεί. Και είναι αλήθεια, η ψυχική υγεία πολλών συμπολιτών μας, είναι προφανές, έχει επιβαρυνθεί και χωρίς κοινοτικές δομές θα δημιουργηθεί σοβαρό ζήτημα.

   Ήδη η χώρα μας έχει μετατραπεί, για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους σε μια αγχώδη και καταθλιπτική χώρα για να ζει κάποιος. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με μελέτη που στηρίχθηκε σε στοιχεία της Eurostat, έδειξε πως η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στον άγχος, ενώ την ίδια ώρα βρίσκεται ανάμεσα στις 10 χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά καταθλιπτικών.

   Τι έχετε να πείτε για το νομοσχέδιο σχετικά με τις αλλαγές επίκεινται στις Υπηρεσίες ψυχικής υγείας και απεξάρτησης;

   Το νέο νομοσχέδιο, επιτρέψτε μου να πω, είναι αόρατο προς το παρόν. Κι αυτό διότι τα κείμενα που διακινούνται εν είδει νομοσχεδίου, προέρχονται από σκόπιμες διαρροές του υπουργείου υγείας, ενδεχομένως για να διαπιστωθούν τυχόν αντιδράσεις των εμπλεκομένων. Εν πάση περιπτώσει, το νομοσχέδιο αυτό, που είναι εντελώς γραφειοκρατικό και κατ΄ ευφημισμό αναφέρει στον τίτλο του «ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», συνοπτικά θα σας πω, για να αναφερθώ στον τομέα μου, ότι ακολουθεί τη συνήθη τακτική που σας προανέφερα, δηλαδή παρότι στο πρώτο άρθρο του νομοσχεδίου γίνεται και πάλι επίκληση του σεβασμού των δικαιωμάτων και των αναγκών των ψυχικά ασθενών, όμως, σε κανένα άλλο σημείο του νομοσχεδίου δεν αναφέρεται, ούτε προβλέπεται κάτι σχετικό με τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών. Απουσιάζει παντελώς οποιαδήποτε πρόβλεψη, έστω λεκτική, όπως μέχρι τώρα γινόταν, συμμετοχή των «ληπτών των υπηρεσιών ψυχικής υγείας» στα διοικητικά όργανα που προβλέπει το νομοσχέδιο.  Περαιτέρω, ούτε στην ουσιαστική βελτίωση των δομών ψυχικής υγείας για τη θεραπεία των ψυχικά πασχόντων αποσκοπεί. Επιπλέον, να επισημάνω ότι, ενώ με το εν λόγω σχέδιο νόμου προβλέπεται το κλείσιμο των ψυχιατρείων «ΨΝΑ Δαφνί», του ΨΝΑ Θεσσαλονίκης, ωστόσο, η μη ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, είναι βέβαιο, θα απεξαρθρώσει τις παρεχόμενες σήμερα υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα νομοσχέδιο απορρύθμισης και απεξάρθρωσης τόσο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας όσο και της απεξάρτησης. Κατά την άποψη μου, λαμβάνοντας υπόψη το σημερινό «μαρασμό» των δημόσιων νοσοκομείων και του ΕΣΥ γενικότερα, που μεθοδικά οδήγησε η σημερινή κυβέρνηση, το νομοσχέδιο αυτό συνιστά τον προπομπό της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ψυχικής υγείας.

 

~~~

 

«Ψυχιατρική «θεραπεία»

Επισκέπτης,

σε δοκιμασία επιβίωσης,

σε «ήσυχο δωμάτιο».

Μόλις που ακούγονται

οι χτύποι της «καρδιάς του τέρατος»,

Ν' ανοίγουν

σκοτεινές ρωγμές στο λευκό φως της μέρας.

 

Αδυνατώ να συντονίσω το βήμα μου,

Να κλείσω τα μάτια.

Σαν να μην υπήρξε το χθες,

και το σήμερα είν’ ακατάληπτο.

Κείτομαι τώρα, εδώ,

Στο κέντρο του δωματίου,

Καθηλωμένος.

Ασάλευτος.

Συνομιλώ το αδιέξοδο,

Με απροσπέλαστους συγκλίνοντες τοίχους.

Γιάννης Αλεξάκης 

 

~~~

 

Παραπομπές - Αναφορές με τον Γ. Αλεξάκη

Γιάννης Αλεξάκης: Για την με σεβασμό στα δικαιώματα, μεταφορά ασθενών με πρόβλημα Ψ.Υ.

Το ζήτημα των Δικαιωμάτων 

Τα δικαιώματα των Ψυχικά Ασθενών - Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρόληψης των βασανιστηρίων

 

 Συναφείς Παραπομπές - Αναφορές

Ευτύχης Φυτράκης: Η ακούσια ψυχιατρική νοσηλεία

 ~~~

  * Αναδημοσιεύουμε την συνέντευξη που παραχώρησε ο δικηγόρος Ιωάννης Αλεξάκης,  στην κα Ελισάβετ Σταματίου και που δημοσιεύτηκε στον έγκριτο ιστοχώρο peristerilife.gr πριν από λίγο καιρό. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

Παρέμβαση στο ΨΝΑ

   Αγαπητοί/ές φίλες/οι της ΚΟΦιΨΥ,

 

αναδημοσιεύουμε την δραματική ανακοίνωση 

του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων Ψ.Ν.Α.,

για την Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης του ΨΝΑ "Εντροπία":

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ 

 ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 

ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ 

ΤΗΝ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ 

ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ   ΨΝΑ

ΕΝΤΡΟΠΙΑ

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 10:30 π.μ 

ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ψ.Ν.Α
Χαϊδάρι 29/3/2024 Aρ. Πρωτ: 40

   Ντρέπεται και η ντροπή για τις αντιεπιστημονικές αποφάσεις που λαμβάνει το ΔΣ του ΨΝΑ, την ώρα που σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα του ΨΝΑ έχει τοποθετηθεί. Και όλα αυτά στο όνομα της εκπόρευσης των χρημάτων από το Ταμείο Ανάκαμψης, τα ψίχουλα που δόθηκαν προεκλογικά για ασθενείς και εργαζόμενους με ημερομηνία λήξης!
   Με την απόφαση του ΔΣ του ΨΝΑ με ΑΔΑ 6Ω7Γ469Η5Ω-Θ7Φ εγκρίνεται: 

«1. Α) Η μεταστέγαση των φιλοξενουμένων του οικοτροφείου ΕΝΤΡΟΠΙΑ από το μισθωμένο κτίριο επί της οδού Κύπρου 57, Χαϊδάρι, στο μισθωμένο κτίριο στο Δήμο Φυλής επί των οδών Κρυστάλλη 16 και Φαβιέρου 10, Ζεφύρι. 

Β) Τη μεταστέγαση των φιλοξενουμένων του ξενώνα ΝΕΦΕΛΗ, από το κτίριο Διαδρομή εντός ΨΝΑ, στο μισθωμένο κτίριο επί της οδού Κύπρου 57, Χαϊδάρι, που στεγαζόταν το οικοτροφείο ΕΝΤΡΟΠΙΑ. 

2. Την υλοποίηση της παρούσας έως την 30η Απρίλιου 2024».
   Για την απόφαση αυτή, όπου μειοψήφησε με την αντίθεσή του μόνο ο εκλεγμένος στο ΔΣ του ΨΝΑ εκπρόσωπος των εργαζομένων, έχουν καταθέσει ενστάσεις η Επιστημονικά Υπεύθυνη του οικοτροφείου ΕΝΤΡΟΠΙΑ, Διευθύντρια Ψυχίατρος και Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΨΝΑ, σύσσωμη η θεραπευτική – πολυκλαδική ομάδα, συγγενείς/δικαστικοί συμπαραστάτες των ενοίκων, ενώ έχει γνωμοδοτήσει αρνητικά το Επιστημονικό Συμβούλιο του ΨΝΑ καθώς και η επιτροπή έρευνας του κτηρίου στο Δήμο Φυλής για την καταλληλότητα του χώρου για να αποτελέσει ΜΨΑ, για να φιλοξενήσει ψυχικά πάσχοντες με στόχο την ένταξή τους στην κοινότητα και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ενοίκων. Για όλα τα παραπάνω η Διοίκηση και το ΔΣ του ΨΝΑ «σφυρίζουν αδιάφορα», λαμβάνοντας επικίνδυνες αποφάσεις και μάλιστα με την απειλή ότι το έργο και οι θέσεις εργασίας θα χαθούν και με εντέλλεσθε σε προσωπικό και ενοίκους! Έργο που οι ίδιοι με την καθοριστική συμβολή της Κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχουν φροντίσει να έχει ημερομηνία λήξης!
   Και επειδή η επικινδυνότητά τους δεν έχει όριο φρόντισαν να «ντύσουν» και δήθεν επιστημονικά την απόφασή τους αυτή. Ισχυρίζονται, όπως παραθέτει και η Επιστημονικά Υπεύθυνη – Διευθύντρια Ψυχίατρος, του Οικοτροφείου ΕΝΤΡΟΠΙΑ: «ότι οι ένοικοι του οικοτροφείου Εντροπία είναι άτομα πάσχοντες με νοητική υστέρηση, οι οποίοι δεν έχουν εξόδους και, στην περίπτωση που πραγματοποιηθεί κάποια, αυτή γίνεται με όχημα. Αυτό ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. Οι ένοικοι του οικοτροφείου είναι άτομα με βαρύ αυτισμό και νοητική υστέρηση, στον εξατομικευμένο θεραπευτικό σχεδιασμό των οποίων προβλέπονται έξοδοι οι οποίες πραγματοποιούνται πεζή με τη συνδρομή του προσωπικού ή των οικείων (συγγενείς/ δικαστικοί συμπαραστάτες) σε τακτικά διαστήματα μέσα στην εβδομάδα. 

   Στα 15 χρόνια λειτουργίας του Ειδικού Οικοτροφείου οι ένοικοι έχουν ενταχθεί - προσαρμοστεί στη γειτονιά (βόλτες στα πάρκα, καφενεία, ταβέρνες, ζαχαροπλαστεία, κομμωτήριο, εκκλησία, σούπερ μάρκετ), καθώς και στην ευρύτερη κοινότητα του Χαϊδαρίου μέσω ποικίλων δράσεων, όπως το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης ΑΜΕΑ του δήμου Χαϊδαρίου. Με αυτό τον τρόπο ενθαρρύνεται η δημιουργία κοινωνικών επαφών, βελτιώνεται η λειτουργικότητά τους και παράλληλα μειώνεται η απομόνωσή τους, που είναι γνωστό χαρακτηριστικό του αυτισμού. Οι δεσμοί με την Κοινότητα της περιοχής είναι ισχυροί μετά από πολύ προσπάθεια και κόπο που έχει καταβληθεί στην πάροδο των χρόνων από όλη τη θεραπευτική ομάδα. Εξάλλου, αυτό ήταν και το βασικό επιχείρημα για να υπάρξει το οικοτροφείο από το 2009 και να μετακινηθούν οι ένοικοι στην κοινότητα (μέχρι τότε ήταν για πολλά έτη σε χρόνιο τμήμα του ΨΝΑ)».
  Αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για την Διοίκηση του ΨΝΑ όσο κι αν ευαγγελίζονται έννοιες όπως η αποασυλοποίηση, όσο κι αν βγάζουν κορώνες ότι ενδιαφέρονται για τους ψυχικά πάσχοντες. Η πραγματικότητα τους διαψεύδει για ακόμη μια φορά! Την ίδια αδιαφορία άλλωστε έδειξαν και στην γνωμοδότηση της «Επιτροπής Ελέγχου κτηρίου στη Φυλή για τη δημιουργία Οικοτροφείου για άτομα έως 65 ετών με σοβαρές ψυχικές διαταραχές και σοβαρά προβλήματα», μιας επιτροπής που η ίδια η Διοίκηση του ΨΝΑ όρισε και που επιστημονικά και διερευνώντας όλους τους παράγοντες, όπως όφειλε, γνωμοδότησε αρνητικά και το κτήριο δεν είναι κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί για στεγαστική Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης, αφού όπως προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση της επιτροπής δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει βασικές ανάγκες των ενοίκων είτε αφορά άτομα έως 65 ετών με ψυχικές διαταραχές και σοβαρά προβλήματα, είτε άτομα με βαρύ αυτισμό και νοητική υστέρηση, που για το ΔΣ και την Διοίκηση του ΨΝΑ, μάλλον οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καν ανάγκες αφού όπως ισχυρίζονται δεν μετακινούνται καν.
   Ο Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων ΨΝΑ καταδικάζει την απόφαση του ΔΣ του ΨΝΑ και απαιτεί άμεση ανάκληση της αντιεπιστημονικής και επικίνδυνης απόφασης για ένα τόσο ευαίσθητο κομμάτι πληθυσμού! Ως υγειονομικοί και ειδικοί ψυχικής υγείας δεν θα επιτρέψουμε αυτή την αυθαιρεσία!

 Για το Δ.Σ

Ο Πρόεδρος	Ο Γραμματέας
Δημουλάς Θωμάς	Καλαρίτης Σταύρος