Δημήτρης Βρεττάκος, ο ποιητής και ζωγράφος του Δρομοκαΐτειου

   Απέναντι στο δρεπάνι του θανάτου ο Δημήτρης Βρεττάκος υψώνει το σπαθί των στίχων του, οι οποίοι αφήνουν έκθαμβους κριτικούς και λογοτέχνες

  Διασταυρώθηκε με τις ακτίνες του ήλιου το 1939 στην Αθήνα, γιος του Τηλέμαχου και της Ολγας Βρεττάκου και συγγενής του ποιητή Νικηφόρου. Το πρώτο σφυροκόπημα της μοίρας το δέχεται σε ηλικία τεσσάρων ετών, όταν ο αξιωματικός πατέρας του σκοτώνεται στον πόλεμο, το 1943. Ο ίδιος σε δηλώσεις του χρόνια αργότερα, δηλώνει πως «δεν μπορεί να τον θυμηθεί καθώς οι εικόνες είναι τόσο ισχνές που εμποδίζουν τη μνήμη να σχηματίσει το περίγραμμα της πατρικής φιγούρας». Ισως αυτό το κενό να έπαιξε ρόλο στην καταθλιπτική φυσιογνωμία του.

  Μεγαλώνει με τη μητέρα του και την αδελφή του Μεταξούλα. Φοιτά στο Δημοτικό, ακολουθεί το Γυμνάσιο με εξαιρετικές επιδόσεις και αριστεύει στο Πολυτεχνείο στο Τμήμα Μηχανολογίας. Η ικανότητά του και οι γνώσεις του επιβραβεύονται με επαίνους και υποτροφίες, η δε αυτοπεποίθησή του ενδυναμώνεται αρκετά όταν προσλαμβάνεται ως πτυχιούχος μηχανολόγος για έξι μήνες στην Πτολεμαΐδα.

  Η ποίηση όμως έχει αρχίσει να εισχωρεί για τα καλά στο πνευματικό του εμβαδόν και η πένα του καταγράφει τις εμπνεύσεις του στα χαρτιά και στις σελίδες της νιότης του. Το 1963 ύστερα από συνεννόηση με συγγενείς του, πηγαίνει στη Νότια Αφρική για να εργαστεί σε μια μεταλλοβιομηχανία με την ειδικότητα του γεμολόγου.

  Μια σπάνια ειδίκευση που έχει σχέση με το κόψιμο πολύτιμων λίθων, τον έλεγχο της γνησιότητας και το μέτρημα των καρατιών. Μαθαίνει τα πάντα γύρω από τα διαμάντια και διαπρέπει στον τομέα του ως αυθεντία. Συνεχίζει παράλληλα να γράφει λογοτεχνία και κυρίως να ασχολείται με την ευθυμογραφία, προς την οποία είχε επιδείξει ιδιαίτερο πάθος από νεαρή ηλικία.

  Δυστυχώς όμως, η δύναμη του πεπρωμένου χτυπά το ρόπτρο της πόρτας του και ο έρωτας στα τριάντα εννέα του χρόνια τον πλήττει, με αποτέλεσμα η θλίψη να εισχωρήσει βαθιά μέσα του και να τον αποδυναμώσει από την κοινωνική του δράση. Κλείνεται στον εσώτερο κόσμο του, υποτιμά τον εαυτό του και η ευάλωτη ψυχολογία του εξαιτίας του αποτυχημένου δεσμού του αγγίζει το ναδίρ. Ο Δημήτρης Βρεττάκος, δίχως φίλους και κοινωνικές συναναστροφές, βιώνει την ανυπαρξία που επιφέρουν οι πληγές της ερωτικής του ήττας και αποδιοργανώνεται. Αδυνατεί να παρακολουθήσει το ερευνητικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχει στην εταιρεία όπου δουλεύει και παρότι ο ίδιος αποτελεί ένα από τα πιο ικανά στελέχη της, μοιραία οδηγείται στην απόλυση. Είναι η στιγμή που ο ποιητής κυριαρχεί στον επιστήμονα.

  Νοσηλεύεται σε κάποια ψυχιατρική κλινική στη Νότια Αφρική και έπειτα από λίγο καιρό επιστρέφει στην Αθήνα. Διδάσκει σε παιδιά μαθήματα φυσικής και χημείας και το 1980 συνταξιοδοτείται, λόγω ασθενείας. Η κατάθλιψή του, τα παρανοϊκά συμπτώματα, οι διαταραχές στο συναίσθημα και οι αυτοκτονικές τάσεις τον οδηγούν σ' ένα αδιάκοπο πηγαινέλα στα ψυχιατρεία. Εκεί γράφει αριστουργήματα, τα οποία διαβάζει στους λίγους ανθρώπους που εμπιστεύεται, και ζει μέσα από την ποίηση και τη λογοτεχνία.

  Απέναντι στο δρεπάνι του θανάτου υψώνει το σπαθί των στίχων του, οι οποίοι αφήνουν έκθαμβους κριτικούς και λογοτέχνες που τυγχάνει να τους διαβάσουν. Αρνείται να τους κυκλοφορήσει σε βιβλίο, καθώς η ανθρώπινη ματαιοδοξία φαίνεται να τον εγκαταλείπει, ενώ στη θέση της εγκαθίσταται η ανάγκη για λυτρωτική δημιουργία δίχως την πρόθεση της καταξίωσης. Στο Δρομοκαΐτειο αποκτά έναν καλό φίλο, τον υπεύθυνο του εργοθεραπευτικού τμήματος Παναγιώτη Πικιό.

  Ο άνθρωπος αυτός είναι μουσικός, ζωγράφος και με την εμπειρία του ξέρει να γαληνεύει την ψυχή του διαταραγμένου ποιητή. Τον βοηθά να αρχίσει και πάλι να ζωγραφίζει για να μπορέσει να εκφραστεί καλύτερα και το παιχνίδι της φαντασίας για τον Δημήτρη Βρεττάκο συνεχίζεται από δύο παράλληλες ράγες, την πένα και τον χρωστήρα. Ζωγραφίζει με λαϊκή τεχνοτροπία, ωσάν Θεόφιλος, αλλά και με το μολύβι σκιτσάρει συνεχώς πρόσωπα του χώρου όπου διαβιοί ή της φαντασίας του.

  Μιλά με νοσταλγία για τον αγαπημένο του θείο τον Νικηφόρο Βρεττάκο και θυμάται τη στοργή και την αγάπη με την οποία του μιλούσε. «Ηταν υπέροχες στιγμές όταν καθόμασταν στο σπίτι του και συζητούσαμε στη βεράντα του κήπου, για όλα τα ωραία πράγματα που μπορούσε να σου διηγηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος. Πίναμε τη λεμονάδα μας κι εγώ τον άκουγα με προσοχή να μου μιλά για τις εμπειρίες του και την ποίηση».

  Φαίνεται όμως πως το ποιητικό γονίδιο έχει κυριαρχήσει έναντι όλων των άλλων καλλιτεχνικών τάσεων του καταθλιπτικού δημιουργού, μια και ο Πήγασος τον επισκέπτεται σε διαρκή βάση. Παράλληλα μιλά με ιδιαίτερη ευκολία έξι γλώσσες, ενώ αρχίζει να μεταφράζει ξένους συγγραφείς ή αρθρογράφους έγκυρων εντύπων του εξωτερικού.

  Καθότι λάτρης του φιλοτελισμού, διαδίδει τις γνώσεις του και σε άλλους ασθενείς μέσα στο ψυχιατρείο όταν η κατάστασή του το επιτρέπει. Κατά καιρούς συμμετέχει και σε ομαδικές εκθέσεις εικαστικών τεχνών που πραγματοποιούνται στο Δρομοκαΐτειο, επί προεδρίας του συγγραφέα καθηγητή Νικολάου Τσική.

Ο ποιητής και ζωγράφος του Δρομοκαΐτειου ως άγνωστος αυτοχειριασθείς

  Δυστυχώς όμως, όπως όλοι οι «καταραμένοι» ποιητές, τελεί υπό καθεστώς υποτροπιαζουσών ψυχωσικών φαντασιώσεων. Σε μια χρονική περίοδο της ζωής του που βρίσκεται εκτός ψυχιατρείου, στο πλαίσιο αποασυλοποίησης και επανένταξης, η εντεινόμενη μονομαχία του Χάρου με την πένα του παύει να αποτελεί διελκυστίνδα και ορίζεται νικητής ο πρώτος. Ενα πρωινό στις 8.35, ίπταται από τον φωταγωγό της πολυκατοικίας όπου διαμένει και αναζητά τον φτερωτό Πήγασο για να τον συντροφεύσει σ' εκείνα τα μέρη που η ψυχή του ποθούσε από χρόνια.

  Στις 6 Φεβρουαρίου 1998 και ώρα 14.45, ο Δημήτρης Βρεττάκος στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» σφραγίζει το διαβατήριο του φευγιού του και συναντά επιτέλους τον θείο του Νικηφόρο για να συνεχίσουν τις «αναθεματισμένες» συζητήσεις των ποιητών, όπως μόνο αυτοί ξέρουν.

  Αρκετό καιρό πριν, είχε φροντίσει να αφήσει δώρο στον αγαπημένο του φίλο Παναγιώτη Πικιό μια ποιητική συλλογή, «Το μαντολίνο», παρέα με κάποια άρθρα του και μεταφράσεις ισπανικών κειμένων, την οποία και μας ενεπιστεύθη. Ο γράφων τον γνώρισε μέσα στον μελαγχολικό χώρο του ψυχιατρείου και κοινώνησε από το νάμα της ποίησης ενός εκ των σπουδαιότερων σύγχρονων ποιητών, που μαστιγώθηκε από την κατάρα της καταθλιπτικής δημιουργίας.

Οι άγγελοι
χαμήλωσαν τα μάτια
και δεν απάντησαν.
Μόνο σηκώθηκαν
και μας φίλησαν σταυρωτά
κι ύστερα φύγανε
προς τη μεριά|
του ήλιου.

 

Αναδημοσίευση από την ΕφΣύν
του Συγγραφέα-δημοσιογράφου 

Γρηγόρη Χαλιακόπουλου

Στα ύψη η κατανάλωση σε αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά και κοκαΐνη

 Τεράστια η αύξηση στην Αττική

Οι κατασχέσεις κοκαΐνης στην Ευρώπη εξακολούθησαν να καταγράφουν ρεκόρ τα τελευταία δύο χρόνια, σύμφωνα με πληροφορίες του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (EMCDDA). Το EMCDDA δήλωσε ότι αυτό ισχύει τόσο για τον όγκο της κατασχεθείσας κοκαΐνης όσο και για τον αριθμό των κατασχέσεων, με τους περιορισμούς λόγω της Covid-19 να φαίνεται ότι δεν έχουν καμία επίπτωση στη χρήση της. Τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν, κατά την έναρξη μιας νέας έκθεσης για το εμπόριο κοκαΐνης στην Ευρώπη, η οποία δεν βλέπει άμεσο τέλος στην τεράστια παραγωγή και προμήθεια της από τη Νότια Αμερική. Η έκθεση έρχεται αμέσως μετά τη μεγαλύτερη κατάσχεση κοκαΐνης στην Ευρώπη, με 16 τόνους στο Αμβούργο της Γερμανίας, η οποία συνδέθηκε με μια κατάσχεση 7 τόνων στην Αμβέρσα του Βελγίου. Οι δυο κατασχέσεις είχαν φορτίο από μια αποστολή 23 τόνων από την Παραγουάη. Ακολουθεί τη μεγαλύτερη κατάσχεση κοκαΐνης στην Ιρλανδία εδώ και πολλά χρόνια, όταν βρέθηκαν 172 κιλά ναρκωτικών στο Cork Port, μέσα σε ένα εμπορευματοκιβώτιο που στάλθηκε από την Κόστα Ρίκα.

Read more at: https://parallaximag.gr/epikairotita/diethni/den-einai-etoimo-narkotika

Οι κατασχέσεις κοκαΐνης στην Ευρώπη εξακολούθησαν να καταγράφουν ρεκόρ τα τελευταία δύο χρόνια, σύμφωνα με πληροφορίες του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (EMCDDA). Το EMCDDA δήλωσε ότι αυτό ισχύει τόσο για τον όγκο της κατασχεθείσας κοκαΐνης όσο και για τον αριθμό των κατασχέσεων, με τους περιορισμούς λόγω της Covid-19 να φαίνεται ότι δεν έχουν καμία επίπτωση στη χρήση της. Τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν, κατά την έναρξη μιας νέας έκθεσης για το εμπόριο κοκαΐνης στην Ευρώπη, η οποία δεν βλέπει άμεσο τέλος στην τεράστια παραγωγή και προμήθεια της από τη Νότια Αμερική. Η έκθεση έρχεται αμέσως μετά τη μεγαλύτερη κατάσχεση κοκαΐνης στην Ευρώπη, με 16 τόνους στο Αμβούργο της Γερμανίας, η οποία συνδέθηκε με μια κατάσχεση 7 τόνων στην Αμβέρσα του Βελγίου. Οι δυο κατασχέσεις είχαν φορτίο από μια αποστολή 23 τόνων από την Παραγουάη. Ακολουθεί τη μεγαλύτερη κατάσχεση κοκαΐνης στην Ιρλανδία εδώ και πολλά χρόνια, όταν βρέθηκαν 172 κιλά ναρκωτικών στο Cork Port, μέσα σε ένα εμπορευματοκιβώτιο που στάλθηκε από την Κόστα Ρίκα.

Read more at: https://parallaximag.gr/epikairotita/diethni/den-einai-etoimo-narkotika

   Δραματική αύξηση έως και 60% στη χρήση αντικαταθλιπτικών και αντιψυχωσικών από το Μάρτιο του ‘19 έως το Νοέμβριο του ‘21 διαπιστώνει μελέτη του Τμήματος Χημείας του ΕΚΠΑ, σύμφωνα με τα όσα δηλώνει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, καθηγητής αναλυτικής Χημείας Νικόλαος Θωμαίδης, στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Η. Μαντουβάλου «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ». Όσον αφορά την κοκαΐνη, η χρήση της παραμένει από το καλοκαίρι του 2020 σε υψηλό δεκαετίας, σημειώνει αύξηση γύρω στο 60% από το 2019 και αφορά περίπου το 2% του πληθυσμού της Αττικής, όπως αναφέρει ο κ. Θωμαΐδης. «Οι αναλύσεις που κάνουμε στο κέντρο επεξεργασίας Λυμάτων στην Ψυττάλεια, μας έδειξαν ότι από το Νοέμβριο του ‘20 μέχρι το Νοέμβριο του ‘21, παρατηρήθηκε μία επιπλέον αύξηση στη χρήση των αγχολυτικών (κυρίως των βενζοδιαζεπινών, με την οξαζεπάμη να είναι η πρωταθλήτρια) της τάξης του 36%, σε σχέση με τον Μάρτιο του ‘20. 

   Αυτά τα επίπεδα μειώθηκαν στο επόμενο διάστημα, το καλοκαίρι του ‘21 και εμφανίστηκε ξανά η ίδια περίπου χρήση το Νοέμβριο του ‘21. Δηλαδή από τη συνεχή ανάλυση των λυμάτων που κάνουμε από το Μάρτιο του 2020, φαίνεται ότι η χρήση των αγχολυτικών έχει μία περιοδικότητα. Αυξάνει από τον Νοέμβριο έως τον Μάρτιο και στη συνέχεια μειώνεται». Ωστόσο επισημαίνει ότι παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα η χρήση παρακεταμόλης. «Και μάλιστα έχει ενδιαφέρον το εύρημα ότι και αυτή έχει την κορύφωση της τον Ιανουάριο με Μάρτιο του ‘21, το καλοκαίρι υπάρχει πτώση και μετά πάλι άνοδος».

  Η Κοκαΐνη σε υψηλό δεκαετίας με αύξηση πάνω από 60%

Το 2020 ολόκληρη η Ευρώπη έγινε μάρτυρας σε διαφορετικό βαθμό, της άνευ προηγουμένου σε περίοδο ειρήνης θέσπισης περιοριστικών μέτρων. Όπως η διακοπή λειτουργίας όλων των -κατά πολιτικό ευφημισμό- "μη ουσιωδών υπηρεσιών", το κλείσιμο των συνόρων, οι περιορισμοί της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και της ελευθερίας της κυκλοφορίας. Η κατάσταση αυτή είχε άμεσο αντίκτυπο σε πολλές συμπεριφορές που συνδέονται με τη χρήση και την προσφορά των ναρκωτικών και είχε ως αποτέλεσμα να διαταραχθεί η παροχή υπηρεσιών υγείας και να ληφθούν ορισμένα μέτρα επιβολής του νόμου.  

Τα στοιχεία του EMCDDA για τη χρήση κοκαΐνης

   Οι κατασχέσεις κοκαΐνης στην Ευρώπη εξακολούθησαν να καταγράφουν ρεκόρ τα τελευταία δύο χρόνια, σύμφωνα με πληροφορίες του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (EMCDDA). Το EMCDDA δήλωσε ότι αυτό ισχύει τόσο για τον όγκο της κατασχεθείσας κοκαΐνης όσο και για τον αριθμό των κατασχέσεων, με τους περιορισμούς να φαίνεται ότι δεν έχουν καμία επίπτωση στη χρήση της. Τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν, κατά την έναρξη μιας νέας έκθεσης για το εμπόριο κοκαΐνης στην Ευρώπη, η οποία δεν βλέπει άμεσο τέλος στην τεράστια παραγωγή και προμήθεια της από τη Νότια Αμερική.

   Η έκθεση έρχεται αμέσως μετά τη μεγαλύτερη κατάσχεση κοκαΐνης στην Ευρώπη, με 16 τόνους στο Αμβούργο της Γερμανίας, η οποία συνδέθηκε με μια κατάσχεση 7 τόνων στην Αμβέρσα του Βελγίου. Οι δυο κατασχέσεις είχαν φορτίο από μια αποστολή 23 τόνων από την Παραγουάη. Ακολουθεί τη μεγαλύτερη κατάσχεση κοκαΐνης στην Ιρλανδία εδώ και πολλά χρόνια όταν βρέθηκαν 172 κιλά ναρκωτικών στο Cork Port, μέσα σε ένα εμπορευματοκιβώτιο που στάλθηκε από την Κόστα Ρίκα.

   Ο αριθμός και η ποσότητα των κατασχέσεων κοκαΐνης βρίσκονται πλέον στο υψηλότερο επίπεδο που αναφέρθηκε ποτέ, καθώς το 2018 κατασχέθηκαν 181 τόνοι. Το Βέλγιο, η Ισπανία και οι Κάτω Χώρες αποτελούν τις χώρες-κλειδιά για την κατάσχεση μεγάλων ποσοτήτων. Από τους δείκτες προκύπτει ότι η διαθεσιμότητα της κοκαΐνης στην ευρωπαϊκή αγορά είναι υψηλή, ενώ προκύπτουν επίσης ενδείξεις αύξησης σε χώρες όπου το συγκεκριμένο ναρκωτικό στο παρελθόν σπάνιζε. Η χρήση κρακ, μολονότι εξακολουθεί να σπανίζει, αναφέρεται πλέον από περισσότερες χώρες. Η καθαρότητα της κοκαΐνης σε επίπεδο λιανικής αυξάνεται από το 2009, ενώ το 2018 κατέγραψε τα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας. 

   Συνολικά, η υψηλή καθαρότητα του ναρκωτικού, καθώς και τα δεδομένα από τις θεραπευτικές υπηρεσίες, τα επείγοντα περιστατικά και τους θανάτους που οφείλονται σε ναρκωτικά υποδηλώνουν ότι η κοκαΐνη διαδραματίζει πλέον έναν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο του προβλήματος των ναρκωτικών στην Ευρώπη. Επίσης η αγορά κοκαΐνης φαίνεται ότι δίδει σημαντική ώθηση στη βία που συνδέεται με τα ναρκωτικά.

Παρακεταμόλη: Κίνδυνοι από τη χρήση της

   Η ακεταμινοφαίνη, γνωστή και ως παρακεταμόλη, φαρμακευτική ουσία που πωλείται ευρέως με διάφορες εμπορικές ονομασίες, φαίνεται πως μειώνει την αντίσταση του χρήστη στην ανάληψη ρίσκων και οδηγεί σε συμπεριφορές με αυξημένο κίνδυνο.
   Αυτό προκύπτει από μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2020 και μέτρησε τις αλλαγές στη συμπεριφορά των ανθρώπων όταν βρίσκονται υπό την επήρεια αυτού του πασίγνωστου παυσίπονου.
   «Η ακεταμινοφαίνη φαίνεται να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται λιγότερα αρνητικά συναισθήματα όταν εξετάζουν επικίνδυνες δραστηριότητες –απλώς δεν νιώθουν τόσο φοβισμένοι», εξήγησε πέρυσι ο νευροεπιστήμονας Baldwin Way από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο.

Αύξηση στα Αντικαταθλιπτικά και στα Αντιψυχωσικά

   Τα ίδια ποσοστά αυξημένης κατανάλωσης εμφανίζονται και στα αντικαταθλιπτικά σύμφωνα με τον καθηγητή κο Νικόλαο Θωμαίδη του ΕΚΠΑ. «Ωστόσο τα επίπεδα αυτών είναι αντίστοιχα της πρώτης καταγραφής (που σε σχέση με το ‘19 είχε σημειωθεί αύξηση για κάποιες δραστικές γύρω στο 60%) και κορυφώθηκαν πάλι τον Μάρτιο του ‘21, στο παρατεταμένο λοκ ντάουν που είχαμε από το Νοέμβριο του ‘20». 

   Όσον αφορά τα αντιψυχωσικά, παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση στο διάστημα της μεγάλης οικονομικής κρίσης το ‘14 και το ‘15, αλλά μετά από αυτή τη δύσκολη περίοδο υπήρξε μία μικρή ύφεση στη χρήση τους, αναφέρει ο κ. Θωμαΐδης, για να συμπληρώσει στη συνέχεια ότι «το Μάρτιο του 21 παρατηρήθηκε μία αύξηση της τάξης του 58% σε σχέση με τον Μάρτιο του ‘19». Την πρώτη περίοδο της πανδημίας μέσα στο 2020 από τις αναλύσεις στα λύματα η ομάδα του καθηγητή, παρατήρησε μία μεγάλη αύξηση σε αντιβιοτικά και αντιϊκά. Μετά την πρώτη περίοδο, αυτά παρουσίασαν μία σχετική μείωση, διότι όπως εξηγεί ο ίδιος, άλλαξε το κοκτέιλ φαρμάκων που χορηγούν οι γιατροί στα νοσοκομεία. 

Ευάγγελος Άκης Ασπρογέρακας

Η ΚΟΦΙΨΥ στα διαδικτυακά κύματα του Planet Web Radio

 

Ακούστε την "Κίνηση Οικογενειών & Φίλων για την Ψυχική Υγεία- ΚΟΦΙΨΥ" στα διαδικτυακά κύματα του Planet Web Radio. Είναι η εκπομπή της Έλλης Καραΐσκάκη όπου ο Βαγγέλης Ασπρογέρακας παρενέβη μιλώντας για το έργο της "Κίνησης Οικογενειών & Φίλων για την Ψυχική Υγεία- ΚΟΦΙΨΥ".

https://youtu.be/-T4qD9oFzPc

Ευτυχισμένη η Νέα Χρονιά...

  ...με Ακμαία Ψυχική Υγεία! 

με αλληλεγγύη

από το ΔΣ της 

Κ.Ο.ΦΙ.Ψ.Υ.

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα, Χρόνια Πολλά

με καλή Ψυχική Υγεία

από το ΔΣ της ΚΟΦΙΨΥ

από το ΔΣ της 

Κ.Ο.ΦΙ.Ψ.Υ.