Μοναξιά...

Αποξενωτική η πόλη

   Ατέλειωτες οι μερμηγκιές ανθρώπων, που πάντα και ατέλειωτα βιάζονται. Nα περάσει η μέρα, να βγει ο μήνας, να κυλήσει η χρονιά, άντε να γυρίσουμε σπίτι, φτάνει για σήμερα, αύριο πάλι βλέπουμε. Άταχτες σφηκοφωλιές πολυώροφων χτισμάτων, τα σωθικά τους λαβύρινθος.
    Κάπου εκεί μια ψυχή σφαδάζει. Έχασε -δεν έχει σημασία πώς- την μάχη στη μητρόπολη. Να η αδελφή ψυχή που αλέθηκε στα γρανάζια της ταχύρροης καθημερινότητά μας, νάτη πίσω από  τα κλειστά παντζούρια.  

    Ο Πολίτης ενάντια στο Πρόσωπο. Δηλαδή το μοναδικό βλέμμα, το μοναδικό χαμόγελο, το μοναδικό άγγιγμα που μιλάει σκέφτεται κι' αγαπάει όπως κανένας άλλος ηττήθηκε απ' την επιπεδότητα του Ατόμου.
    Αλλά ιδού μια πόρτα που είναι δική μας. Kλείνει προστατευτικά πίσω μας, ορίζει τον χώρο της δικής μας ζωής. Ελάτε, στρώνουμε τραπέζι, καθόμαστε γύρω, ανοίγουμε ψυχές, ακουμπάμε το πόνο, συνομολογούμε την ανάγκη να είμαστε μαζί.
    Ναι αγαπητές/οί φίλες/οι , οφείλετε στους εαυτούς σας την πλέρια αναγνώριση αυτής της κοινωνούμενης εμπειρίας ακριβώς για να φτεροκοπήσει η όμορφη συλλογικότητα η Κ.Ο.ΦΙ.Ψ.Υ. προς νέους στόχους, νέες εποχές, πάντα τρυφερά αγκαλιά με τους πονεμένους της, αγαπώντας τους, δυναμώνοντάς τους, προστατεύοντάς τους και γιατί όχι; και θεραπεύοντάς τους."  

 

Οκτώβρης 2022

Ευάγγελος Άκης Ασπρογέρακας